104
��82 OEuvREs DE Descartes. 8d-«6.
Milita verô alia funt qure,etfi videar a naturâ dodus effe, non tamen rêvera ab ipfà, fed a confuetudine qiiadam inconfiderate judicandi accepi, atque ideo falfa effe facile contingit : ut qu6d omne fpatium, in quo nihil plane occurrit quod meos fenfus moveat, 5 fit vacuuni; quôd in corpore, exempli gratià, calido aliquid fit plane fimile idece caloris quse in me eft, in albo aut viridi fit eadem albedo aut viriditas quam fentio, in amaro aut dulci idem fapor, & fie de cse- teris; quôd & ailra & turres, & queevis alia remota lo corpora ejus lint tantùm magnitudinis & figur3e,quam fenfibus meis exhibent, & alia ejufmodi. Sed ne quid in hac re non fatis diftinde percipiam, accura|tiùs debeo definire quid proprie intelligam, cùm dico me aliquid doceri a naturâ. Nempe hic naturam ftridiùs i5 fumo, I quàm pro complexione eorum omnium quce mihi a Deo tributa funt; in hac enim complexione multa conlinentur qu^e ad mentem folam pertinent, ut quôd percipiam id quod fadum eft infeclum effe non poffe, & reliqua omnia quae lumine naturali funt 20 nota, de quibus hîc non eft fermo; multa etiam quai ad folum corpus fpedant, ut quôd deorfum tendat, & fimilia, de quibus etiam non ago, fed de iis tantùm quai mihi, ut compofito ex mente & corpore, a Deo tributa funt. Idcoquc hcec naturâ docet quidem ea zS refugere quce fenfum doloris inferunt, & ea profequi quae fenfum voluptatis, vt talia; fed non apparet illam prscterea nos docere ut quicquam ex iftis fenfuum per- cepiionibus fine pnuvio intclledùs examine de rébus extra nos pofitis concludamus, quia de iis verum fcire 3o
3 idco] adQO {1" édi t.).
�� �
