2J0 Œuvres de Descartes. 265-266.
cantio & fimilia, cùm fiunt animo non advertente. Cùmque illi qui ex alto decidunt, manus in terram praimiitunt ut caput tueantur, nullo fane confilio rationis id faciunt, fed tantùm quia vifio impendentis cafùs, ad cerebrum ufquc pertingens, fpiritus ani- 5 maies in nervos mittit, eo modo quo necefle eft ad hune motum, vel mente invita, & tanquam in machina, producendum. Cùmque hoc in nobis ipfis pro certo
322 I experiamur, quid eft quod tantopere miremur, fi lumen c liipi corporc in ovis oculos reflcxum'^ eandem habeat 10 vim ad motum fug.T in ipfà excitandum ?
Jam verô, fi velimus uti ratione ad dignofcendum an aliqui brutorum motus fimiles fint iis qui peragun- tur in nobis ope mentis, vel iis tantùm qui a folo fpi- rituum influxu & organorum difpolitione dépendent, i5 confiderandae funt differentiîequaiinteripfos reperiun- tur : nempe ill?e quas in parte quintâ DiiTertationis de Methodo explicui, non enim alias puto inveniri ; tunc- que facile apparebit, omnes brutorum acliones iis tantùm fmiiles efte quae fine ullà ope mentis a nobis 20 fiunt. Unde concludere cogemur nullum plane in ipfis principium motùs a nobis cognofci, pr?eter folam dif- pofitionem organorum, & continuum afflu|xum fpiri- tuum, qui a calore cordis fanguinem attenuantis pro- ducuntur. Simulque advertemus nihil nobis antehac 25 occafionem dediife aliud ipfis affingendi, nifi tantùm
3£3 quod illa duo prin|cipia motùs non diftinguentes, cùm prius, quod a folis fpiritibus & organis dcpendet, in
1 Apres advertente, à la Ufçue duccndiim, vicme remarque. — I i Ciiit. sctiU'i. — S Après pro- 21 Après luint, iiieiii.
a. Pai;c 20?, 1. 8-y.
�� �
