47^ Œuvres de Descartes.
R Hoc anceps, hoc rimarum plénum : Plus œquo diffiden- tiœ indulgere non pojjuni^ . Hîc rurfus repugnantia eft in ejus verbis. Nemo enim nefcit eum qui diffidit, quan- diu diffidit, nec proinde quicquam affirmât, nec negat, ne ab ullo quidem Genio in errorem induci poffe; a 5
33 Iquo tamen eum, qui i & j fimul addit, poffe decipi probat exemplum, quod fupra ipfemet attulit, de eo qui quater numerabat horam primam.
S Non fine timoré ingenti nimiœ diffidentiœ hœc vetera abdico^, &c. Etfi multis hîc verbis conetur perfuadere lo non effe nimium diffidendum, notatu tamen dignum efl illum ne minimam quidem fpeciem rationis affisrre ad id probandum, nifi tantùm quôd timeat, five diffi- dar ne non fit diffidendum. In quo rurfus repugnantia eft; nam ex eo quôd timeat tantùm, non autem certô i5 fciat fibi non effe diffidendum, fequitur ipfi effe diffi- dendum.
T A nfinefcrupulo velus hocabdicas, « Habeo ideam claram & difiinclam Dei ni: An illud, « Id omne verum efi, quod valde clare & difiincîe percipio » ? "^ Vetera haec vocat, quia jo timet ne pro novis & a me primum animadverfis habe- antur. Sed per me licet. Scrupulum etiam vult injicere de Deo, fed obiter tantùm : forte ne qui nôrunt quàm ftudiofe omnia quae ad pietatem , ac generaliter ad mores fpeélant, ab hac abdicatione exceperim, ipfum 2S calumniari arbitrentur. Denique non videt abdicatio- nem non pertinere nifi ad eum qui nondum quicquam clare ac diftinde percipit. Ut,exempli caufà, Sceptici,
a. Page 471, 1. 23.
b. Ibid., 1. 28.
c. Page 472, 1. 5.
�� �
