260
��PrINCIPIORUM PhILOSOPHLE
��244-145.
��XCVIII. Quomodo aër S alia corpora Jlammam alant.
��XCIX.
De motu aëris verjus
ignem.
��De iis quœ ignem exflinguunt.
��\
��I
��B
��riùs pergant verfus H, ubi paullatim agitationem fuam deponunt, ficque vertuntur in fumum.
Qui fumus nullum in toto aëre locum reperiret, quia nullibi vacuum eft, nifi, prout egreditur ex flaramâ, tantundem aëris verfus ipfam circu- lari motu regrederetur. | Nempe, dum fumus afcendit ad H, pellit inde aë- rem verfus I & K, qui aër, lambendo fummitatem candelae B ac radiées el- lychnii F, ad Hammam accedit, eique alendae infervit. Sed ad hoc non fuf- ficeret, propter partium fuarum te- nuitatem, niû multas cerae particulas, calore ignis agitatas, per ellychnium fecum adduceret. Atque ita flamma débet afliduè renovari ut conferve- tur, & non magis eadem manet, quàm flumen ad quod novae femper aquae accedunt.
Motum autem circularem aëris & fumi licet expe- riri, quoties magnus ignis in cubiculo aliquo exci- tatur. Si enim cubiculum ita fit claufum, ut praeter tubum camini per quem fumus exit, unum tantùm ali- quod foramen fit apertum, fentietur continué magnus ventus, per hoc foramen ad focum tendens, in locum fumi abeuntis a .
Atque ex his patet, ad ignis confervationem duo re- quiri : primum, ut in eo fint particulae terreftres, quae, à primo elemento impulfae, vim habeant impediendi, ne ab aëre aliifve liquoribus fupra ipfum pofitis fuf- focetur. Loquor tantùm de liquoribus fupra ignem
a. Voir t. III, p. 587.
��10
��iS
��30
��25
��3o
�� �
