4 Epistola (i-3)
quôd firmiter fibi perfuadeant effe veras, | & timeant ne, fi veritas cognofcatur, nullus ampliùs honos futu- rus fit fcholafticis iftis controverfiis, in quibus eorum do&rina confiftit.
Quoniam autem hi non rationibus, fed folis ob- 5 treétationibus me impugnant, non foleo ipfis refpon- dere. Verùm unus ex eorum numéro, Gisbertus Voe- tius, non contentus, ut caeteri, me erroris & ignorantiae infimulare, tam atrocia crimina mihi affingit, viifque tam obliquis fuam in me maledicentiam exercet, ut io ejus injurias taceri à me non debere judicarim. Cùm- que, anno fuperiore, judicium quoddam nomine Aca- démie Vltraje&inae, cujus tune Reélor erat, edidiffet, in quo meam Philofophiam eo prœtextu condemna- bat, quôd fingeret varias, f alfas, & abfurdas opiniones i5 ex eâ confequi, pugnantes cum orthodoxâ Theologiâ a : coëgit me ad iftud judicium feripto cuidam, quod tune forte habebam fub prselo, inferendum, adjundâ ipfius refutatione, ac fimul Voetii virtutum brevi def- criptione : ut, quia me non rationibus, fed folâ autho- 20 ritate aggrediebatur, quantum ejus valere debeat au- thoritas omnibus notum facerem, eumque ad f alfas ijlas & abfurdas opiniones, pugnantes cum orthodoxâ Theo- logiâ, quas ex meâ Philojophiâ | fequi dixerat, proferen- das adigerem. Quamvis enim ab iis qui fupremâ utun- 2 5 tur poteftate, rationem judicati petere non liceat : certè fi ille qui alium, in quem nihil habet juris, aufus e£l condemnare, caufas iftius condemnationis petenti
a. Jugement du 17 mars 1642, dont le texte est reproduit dans la Lettre au P. Dinct, tome VII de la présente édition, p. 590. Voir notamment, p. 5g3, 1. 4-8.
�� �
