140 EPISTOLA 2H-JI2.
eft à totâ urbe effe approbatum : quod ego tum dé- muni crcdam, cùm hi etiam libri de Confr(aternitate) Mar(ianâ) & Phil(ofophiâ) Qartiefiana) publicam ap- probationem habebunt.
Invehitur poftea in epiftolam in quâ tuum iftud 5 judicium | defcripfi, aitque fe priùs exiflimalTe me novarum opinionum portentis vanos & opulentos velle de- mentare, quo marfupium & arcam eorum manciparem, &c. Scd mox fufpicioni illi nuncium mijijfe, cùm perpenderet facculos non araneis plenos } fed nummis, à me circumfem, \o eorumque auxilio & opéra ea oppugnari, quœ omni auro cariora ejfe deberent 3 . Ubi mihi in mentem venire non poteft, quid credi velit à me oppugnari, nifi forfan
4 Non à la ligne (i rt édit.).
a. Continuation de la Préface : « Efferatior proinde faftus eft Renatus » des Cartes, qui, ut ab orbe univerfo agnofci poffet, fibi ipli larvam de- » traxit : ut enim bilem commode eructaret, Amftelodamenfi praslo iterum » fubjici Meditationesfuas curavit, iifque au£tarii vice Epiftolam, quam ti » Archilochium ediitum vocavero, nequaquam calumniabor, fubjunxit. » Omnia epiftolae puncta, fcurram & fycophantam olentia, in anteceffum » | non repraefentabo ; quid mihi acciderit, folum referam. Simulac abo- » minandum carmen ex fycophantiis, fallaciis, & Thrafonil'mis confutum » legi, omnia quae ab homine unquam fcripta erant, cum eo componere » ccepi, quo illius indolem explorare, eamque aliquando ex fidei legibus » orbi delineare poffem. Omnia verô cùm accuratius expendifle viderer, » mihi 5î/a v<io;, fecundum Pindarum, ita ut difficile initio fuerit àrpéxeiav » tbsïv. Exiftimabam enim initio novatorem hune, aut Davidis Georgii, » aut Iohannis Torrentii, antehac ergaftuli Harlemenfis inquilini, veftigiis » infiftere, & novarum opinionum portentis vanos & opulentos velle de- » mentare, quo marfupium & ar|cam eorum manciparet, fecureque, tantis » pecunice fubfidiis fuffultus, Genio ac naturaj indulgeret. Sed mox fufpi- » cioni illi nuncium mifi, cùm perpenderem facculos, non araneis plenos, » fed nummis, ab illo circumlerri, eorumque auxilio & operà ea oppu- » gnari, qux omni auro cariora effe deberent. Fugatis. . . » (Non paginé, p. 8-10.) — Descartes remplace par un Se, l'insinuation de l'avant-der- nière phrase : « fecureque . . . indulgeret ».
�� �
