1 ἢ οίσι τα κάτοί, η ανο) Ικπλύνεται, η οΐσι παρηγορησεται ’ μη τα ^Ικκίχυμω,αενα ες το εσο^ άπολαιχβάνειν,άλλά τοις άφόδους ξηραι’νειν. ’Τάραξις, κατάκλυσις, διάνιψις, οίσιν άποστησεται προς εορην, όθεν άθελγεται, % φάρμακον, rj έλκος, η χυμός τις συνεστηκώς, η ^λάστημα, η φΰσα, η σίτος, η * θηρίον, ^ καΰμα, ^ άλλο τι πάθος.
2. Σκεπτέα ταύτα• τα αυτόματα λήγοντα, ^ tJ οίον αί άπο καυμάτων επεγειρόμεναι φλυκτίοες, εφ’ οίσιν οία βλάπτει η ^ώφελέει, σχήματα, κίνησις, μετεωρισμός, παλινίδρυσις, υττνος, εγρηγορσις, άλύκη, χάσμη, φρίκη, ατε ποιητε’α η κωλυτέα, φθάσαι. ’Παίδευσις εμετού, κάτω διεξόδου, πτυάλου, μύξης, βηχος, ερεύξιος, ® λυγμού, φύσης, ούρου, πταρμοΰ, δακρύων, κνησμών, τιλμων, ψαυσιων, δίψης, λιμού, *" πλησμονής, υπνοιν, πόνων, άπονίης, σώματος, γνώμης, μαΟησιος, "μνήμης, φωνής, σιγής.
3. *^Τη υστερική καθάρσεις, "τα άνωθεν καταρρηγνυμενα, και στροφουντα, λιπαρά, άκρητα, άφρώδεα, θερμά, δάκνοντα, ιώδεα, ποικίλα, ξυσματώδεα, **τρυγώδεα, αιματώδεα, άφυσα, ωμά, εφθα, αυα,
1 ΚοΤσι τάάνω •η ( [οΤσιν^Ί,ίηά. )Ικπλ. vulg.-ràom. Α.-•^άνωέκπλ. Α.Ιχπλύναί (Ε emend. al. manu) Κ. Ante παρ-η-/. addit άκω Α. — * Ι/χυ/Λώ/Αενα ΗΚ, Gai. es A, Lind.ϋζ vulg. Ισω Α. ε’σω ulg. λα/λβάνείν, sine lî το Ιΐ-ω FGJK. ο :πο).α//βά,ι>ΐν Α. i’-fàSoiii («f. al. manu Ε) Q’. ξηρχίνει HJK. Érotîen a la glose : ίχχυμα, wj <fr,Gi Βάκχειο ?• /.al Ι/.χύσεις, al εξχνΟ^ϋεΐζ, Le ms. Ε a en marge l’annotation suivante : Έπικλ :^ ? μίν ψ-ηαιν Ιχπεπυω/Λένχ, χχΐ έχχϋμοίθτ,νοίΐ το εκπυωθ/ΐναι νοόαας, ώζ οΐμχι’ ζχχύμωαΐζ yùp χυρι’ως λέ•/εται, όταν ό χατά μίροζ χ^μοζ Ι/.τ’οζ τοΰ ISioM ’/ένητχι ερίθροζ’ σΜμ^χίνει -jkp τοΰτο ουκ επΙ των ά^ΐΐστα/Λε’νων σωμάτων, άλλα καΐ των πε^ΐΐτεΟλασ/Λεκων, οτ’ ά’/γει’ου όνίξεωί ’/ενο//έν>75, vj του αίμχτοζ σΰνο5ος εΐζ τα tî/s σχρ-λος ιτΐ^ιώαη άρχιώμχτχ. Cette mention d’Epiclès (ν. 1. 1, p. 192), est curieuse ; elle n’est prise ni au 01. d’Érotien, ni à celui de Galien, ni au Comm. de ce dernier ; elle provient d’une source indépendante. — ’ταράξείζ, χ«τ«κλΰσεΐ5, ^ιανίψείΐ Α.κατάκλισίΐ Κ. οΤς Α. εζχθέ).•μτα.ι Α. «λθαι’νεται Gai. in cit., Gloss. s. V. θηρίον. -D’après Érotien, dans son Gloss., Bacchius expliquait ce root par θ/ι).άζε-T «t, Ιπισπάται, et Epiclës par εχπύζεται, εκθλίβεται} Épiclès était suivi par Nicandre. Galien, dans son Gloss., le rend par ττχρεΐτχι, οιεΔύετχι. (fjtix Kiihn. yuffK vulg.;i j». cm. Α.— * θηρίον λέγει τήν ελ/ΛίνΟα in marg. FH.— *[^....yλυκτtôε5 0m. Α.:^ om. Giinz. -οιωίΟβΙ.-^λυχτίδεί Ε, Lind. -çιλύxτεtςvulg. -^ΐλέκτεΐΐ K,-ly’ oXni τε Α.-ρ.χπτει Α. -^Βλάπτεται vulg. -|3λάπτ/ !Τ«ι EH. — * ωφελεί’/ ; G, Aid.Des textes portaient, dit Galien, σχήμχτχ αυτών, ce qui dès lors signifiait : formes des phlyctènes. π5«λίντ/5ΐσί5 Gai. π«λίνί/5υσί5 Gai. in Comment. r/s/s^is A. «/Ox>j, χά^μτ,, <fpi/ :n Gai. άλ. χ. <fp. oïù. vulg. Ces mots sont commentés par Galien ; il faut donc les introduire dans le texte ; toutefois, aucun ms. ne les donne. — ’ φθάσει Gai. ^ύσα pro y0. A. — ^ -πχρόοευσίζ A. ot’ εμέ~ ’ZTJ Gal.-otc|dôou EH.-ôt’ 1ooqm vulg.δ’ έξο’οου Gai. Οίέξοοοι A. η πτυάλου vulg. η om. Α. ^nyM μ^Ιηί Α. — * λ. cm. Α. -yuçts vulg., faute d’impression répétée dans Kiihn.^υσέων A. οαχ^ούου A. -τελ/λών, I emend. al. manu, E. ψαύϊΐίί A. -ifausiwv Lind. — "π).., ζενώσιοξ, νπνων, ί’/ρνηνί-ηζ, πόνων, άπ., αώμ., ’/ν•, μχθήίίος, )-r,Qr,i, ^ωνης, σι•/ης Lind. — " ’/νώμης pro μνημηζ FGIJK. Î7t/t> ;î Α. — *^Αηΐ6 -rV) addit καΐ ταϋτα σκεπτέα’ αγροί Α. ύϊτερ/ ;ς y.’xOupsioi pro τ /j ύ. χ. Lind. τη cm. λ.-/.άθχρίΐζ Gai. — τάΐ GJKL. — **τρ. αϊ. âf. om. Α.-ε’^6ά om. À. όσα ■jcppipii (sic) Α. In marg. οΐμαι οίχχωργιμάτων sîSn λέ•/ει EH. -evwoptijv om. Gai. χαθορεων Codd, (A, y.xOopu-j). xxQopiov Vulg. «ίβο/55ΐτέον Lind. " ί A ( κκΐ Lind. ). η om. vulg.
