1 δε επιχώριοι τησιν ώρτισι νουσοι δηλαι τους τρόπους* ο τι δ’ ανεξαλλάξῃ ή ^ώρη, δ’αοια η άνο’μοια εσται τοι νουσηματα, οία εν τη ώρη ταύττ, γίνεται’ ^ην δ’ δαοίως αγη, τοιουτότροπα και Ιπ * τοιούτο ειλκυσαένα, οίον ιχτερον φθινοπωρινόν ψυ/εα γοιρ εκ θαλπε’οιν, *και θάλπος εχ ψύχεος· και ην το θερινον χολώδες γένηται, και αυξηΟέν εγκαταλειφθη, ^και υπόσπληνοι. "Οταν ουν και ή ρ ούτως αγάγη, και ήρος γίνονται ίκτεροι* εγγυτάτω γαρ αυτή *ή κίνησις τη ωρη κατά τοΰτο το είδος εστίν, ^"Οταν δε θέρος γένηται ηρι δμοιον, ίδρω- τες εν τοισι πυρετοϊσι, και είίτροποι, καΐ ου ^κατόξεες, ουδί κατά- ξηροι γλώσσησιν. "Οταν "δε ^ειμέριον γένηται ήρ και δπισθοχειμών, •/ειμεριναι και αι νουσοι, και βηχώδεες, και περιπλευμονικα’ι, ’^και κυναγ/ικαί. *^Και φθινοπώρου, τ^ν μη εν ώρη και εξαίφνης χειμάση, ^* μη ξυνεχέως τοιαύτας νούσους ποιέει δια το μη έν^ ωρη ήρχθαι, 15 άλλα άνοίμαλα γίνεται· διόπερ και αί ώραι άκριτοι και ακατάστα- τοι γίνονται, ωσπερ *^ κα αι νουσοι , εάν προεκρηγνυωνται, η προ- κρίνοινται, η εγκαταλείπωνται· φιλυπόστροφοι γαρ κα αϊ ώραι " γί- νονται, ούτω ν^οσοποιέουσαι. Προσλογιστέον ουν, **δκοίως αν έχοντα τα σώματα αί ώραι παραλαμβάνο)σιν.
1 Δ’ α, Aid., Frob., Gai. — τοϊσιν A.-tJjsc μεν &ρ. Κ. — iijAat Α.SriXaÎiei vulg. — * Post w. addit. «.υτη χαΐ οχηως ίγη Α.— ^ άν. om. Α. — ίνόμιχ Aid.— νοσ. ΑΗ. — γίγνεται ( Η, alia manu ), Gai. γίνονται J. — ’ et S’ όμ. «-/ει Α. >3 τοιουτότ/5οπα vulg. — ή om. Α. — * τοιούτοισιν Κ. — ΐχτερον ^θ. ψ. yàp cm. Α. — * y.xi om. GK. -ψύξιο ; Α. D’après Galien, l’ictère, maladie propre à l’été, se développe en automne, quand l’automne se trouve avoir les conditions de Tété. Mais cette interprétation ne lient pas compte de ψύχ=α yùp L• κτλ. ; or, ces alternatives de température appartiennent à l’automne comme il a été dit § 12 ; je suis donc Günz, qui regarde l’ictère ici nommé non comme une maladie estivale, se produisant en automne, mais comme une maladie automnale, produite par les conditions particulières à cette saison. Toutefois, l’influence de l’été se fait aussi sentir. « La bile, dit l’auteur du traité De la nature de L’homme, se soulève en été et se prolonge en automne. » Comme on voit, dans les idées des Hippocratiqucs, l’influence de l’été s’étend jusqu’à l’automne, où, sous l’action propre à cette dernière saison, elle engendre l’ictère automnal. — ®Ante και addit και ΐχτεροι Α. — ύπόσπλ> ;νον Ε. — ΰπόσπληνος Κ. — ’ iap Α. το τ,ρ Lind. Ό γφ (sic) HJK. ό αήρ vulg. D’après Foes, dans ses notes, quelques mss. ont γινρΐ ces mss. ne sont pas à la Bibl. Roy. — * xeiv») pro ii /.iv. A.—’ εστί ο’ οτε το θέρος iapi ομοιον pro όταν ομοιον Α.— 1η marg. όταν θέρος ic.pi ο/ΛΟίον Η. — ίίρώτες JKK. — 1$ρώτκς vulg.— *° κατοξέε5 Mack.-x«T«|>îptot γλώσσαΐΐ Α. — 11 δέ om. Α. — ἔαρ sine yéw. Α.— οπίσω ού χειμών /j (sic) pro οπιαθ. Α.-περιπλ. Α. — τΐεριπν, vulg. — **χαΙ Α. -^ (^ om., Erestit. al. manu, FGHIJK, Aid.) pro και vulg. — ** χαί om. A. ^θινοπωρον Aid-, Gai. /λή om. A. — ’* μή om. A, ξυνεχέα ? Α.— συνηχώ ; vulg. ταύτα ? τα ? pro τοιαΰτοις Α.— νούσουζ Α, Lind. — νόσουζ vulg. -ποιέ-ΐ EFGHIJK.— ’^ αλλ’ Α. -/ί-^εται Α. -/ίνεσθοίΐ vulg. — ’*κ«ι cm. Α. — ποοκρίναινται Α.ηροεχ/.ρίνωντοίΐ vulg.π/5θ£κ/ρινονταί Aid. — " γίνωνται Α. ΰστζερ αϊ οχιτω vulg. ωσπερ «ί om. Α. — *^ όμοίωξ Α «ν om. Α. παραλα/λβάνουσί» AJ.
