Page:Julien l’apostat - Défense du paganisme par l’empereur Julien, en grec et en françois, 1769, tome 1.djvu/15

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
IX
P R E L I M I N A I R E.

Paganisme sont ensevelis dans l’oubli, nous n’avons plus rien à craindre de cette peste. Il n’est aucune raison valable pour s’élever contre les monuments qui nous restent de l’égarement des payens, & pour vouloir les détruire totalement : il faut au contraire les traiter,[1] dit le même Pere Petau, ainsi que les anciens Chrétiens en agirent avec les Tem-

ples
  1. Est idem de his libris statuendum, quod de sanis ac smulacris Deorum veteres Christiani decreverunt. Qui quidem initio, iis in provinciis, ubi primum esserre se religio Christiana cœperat, templa sunditus evertere, conflagrare statuas, ac comminuere solebant : ne quod impietatis vestigium ad tyronum oculos accideret, cujus aspectus recordationem pristini cultus amoremque renovaret. Post vero constituta Christiana re, quum jam fatis corroborati essent ad fidei constantiam animi ; utilius visum est, aris ac flatuis inde submotis, parietibus templorum tectisque parcere ; ut ea Christianis expiata ritibus, veri ad honorem numinis converterent. Simulacra vero & idola non deinceps omnia confregerunt, sed elegantiora quæque reservarunt & affabre facta : quæ in foris locisque publicis exponerent, ad urbium ornatum ac spectaculum : Quæ quum intuerentur posteri, meminissent, quantis ipsorum majores occœcati tea te-
a 5