penſer de la Béatitude des Philoſophes Ethniques, & particuliérement de celle d’Ariſtote.
nunc tuis rationibus victus damnare videri poteram, ſi tuum Commentarium, in qu0 mihi inul ta probantur, ſine ulla exceptione commendarem. Itaque faciendum putavi, ut earum, quas ſecutiis ſum ratiomum ſummam comple &terer, &5 tibi meum judicium in ſuniverſum exquirenti de hac parte proponeren, ut intelligas me non ſine magna cauſa in illain opinio men diſceſſiſſè. Quarum rationum caput eſt, mulluin fuiſſe genus hominuut, chi Deus Optimus Ma ximus ly iden Clementiſſimus, qui vult onmes homines ſalvos fieri, dy’ad veritatis agnitionein, ut Paulus ait, vemire (i. Timoth. 2.) vion aliquod juris, leguinque pra ſidium praeberet, quo ſilvi eſſe poſſènt Deum venerando, & juſſis ejus obſequendo. — Cujus praecepti Auétorem habemus Petrum Apo ſtoluin, ita diſſerentein in Artis Apoſtolorum (c. 1o.) Non eſt perſonarum acceptor Deus, ſed in omnigente, qui timet Deum, & operatur juſtitiam, acceptus eſt illi. Quam ſèntentiain expli cams Auguſtinus in Epiſtola, quae eſt ad Deogratias Presbyteruni, nu inero quadrageſima mona 1. in re ſponſione ad ſecundam qua ſtionein : Ab exordio, inquit, generishu mani quicunque in Deum cre diderunt, eumque utcunque in tellexerunt, & ſecundum ejus praccepta. pie & juſte vixerunt quandolibet & ubilibet fuerint, er eum proculdubio ſalvi facti ſunt. Conſtat autein aborbe com dito ad Chriſti adventuin duo dun taxat jura â Deo uiortalibus eſſe data : unum quod moribus conſta ret ad normam rectaerationis, quae imago eſt aeternae legis mentibus homimum maturaliter conſignata, directis, quod jus naturale dicitur, perpetuum, & immutabile, quo mortales ornmes uterentur. Alte rum ſcriptum, quod jus Moſaicum nominatur, propterea quod per Mo ſèn datum eſt, ad naturale jus caere moniis quibusdam, 5 praeceptis judiciariis &5 quaſi civilibus ad ditis, quo jure geus tantum Iudai ca, citi datum eſt, temeretur. Nam’ut eſt in Epiſtola ad Romanos c. 7. Quaecunque lex loquitur, iis, qui in lege ſunt, loquitur. Et in Pſalmo 147. Non fecitta liter omni nationi, & judicia ſua non manifeſtavit illis. In Deuteronomnio quoque ſcriptum eſt (c. 53.) Legem praecepit nobis Moiſes haereditatem multitudi nis Iacob. Itaque caterae gentes mec Moſtico, mec alio divino jure quam naturali tenebantur, ejuſgue praeceptis ſervandis ſalutem ani maaruin conſequebantur, ut Pau lus in eadem ad Romanos Epiſto la (cap. 2.) declarat his verbir : Non enim auditores Legis juſti ſunt apud Deum, ſed factores legis juſtificabuntur. Cum enim gentes, quae legem non habent, naturaliter ea, quae legis ſunt, faciunt, hi legem non habentes ipſi ſibi ſunt lex, qui oſtendunt opus legis ſcriptum in cordibus ſuis. Naturaliter en in dixit Pau lus, id éſt, ut Thomas exponit, ad praeſcriptum legis maturae, que petenda, fugienduque docet : in eumdemgue ſenſuin paulo poſt ait,
