342 fleiimig an beå üofics. — ’Deo äofics on Qciinig. conditionalium cognitionem ipsi Deo adimit. ln Scholasticos perpetuo nec sine acerbitate declamat. [laque non miror, si male acceptus est, ubi hoc Theologiae genus dominatur.
Quod superest, vale et fave. Daham Hanoverae 29 Novembris 1707.
1
u
xxvm.
2eibui¿ au beâ îåoffeê.
Nisi certa spe niterer, te his festis diebus apud nos futurum mihique ejus temporis laetitiam esse aucturum, jam dudum transmisissem vestri Thomae Bonartis Nordtani Angli Concordiam soientiae cum fide, plenam doctrinae et ingenii, sed tamen et plenam paradoxorum, quae autori nocuisse non miror. Vellem autem verum ejus nomen resciscere jam liceret. Caeterum a te etiam atque etiam contendo, ut bas ad R. P. Orbanum Literas, sub operculo tuo, Dusseldorpium mittere velis. Juvenem exscriptorem spero pensum suum jam fere absolvisse. Quod superest, vale et fave. Dabam Hanoverae 49. Dec. 1707.
xxlx.
ïbeê ïåoifeê au Qeibnig.
Cum praeter spem ac vola mea Hannoveram excurrere nequeam, adeoque nec optatissimo tuo colloquio frui, cogor Iitteris agere tecum ea quae ooram dicturus fueram, si lieuisset. Litteras tuas ad P. Orbanum heri curavi Dusseldorpium, nti jusseras. De Clarissimo Hartsoeokero apud Aulam Palatinam nunc commorante, cum sermo incidisset ; narrat Orbanus, virum hunc alias valde bonum et honestum inter caetera philosophiae suae paradoxa, omnem corporum ooelestium in sublunaria influxum, miracula omnia, et tantum non omnes diabolos eorumque praestigias et maleficia pernegare *). ..........
- ) îDa6 ïÿelgenbe bqiebt fid ; : roi cincn *1lI›id ; r¢i[»er, bm bcfi Sûoficë iür Ycibnig in.ñilbcfif
beim bcidyäftigtc.
