Page:Marie de France - Poésies, éd. Roquefort, II, 1820.djvu/25

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
xiij
NOTICE.

bibliothèque du Panthéon, dont M. Adry a fait la description. Je renvoie à son mémoire pour connoître les différentes réimpressions de ce livre, dont le duc de la Vallière possédoit un exemplaire in-fo, gothique, sans date, sans signatures, sans réclames, et à longues lignes. L’ouvrage formoit trente-quatre pages entières[1].

Cette digression m’a fait abandonner pour un moment mon sujet, et je me hâte d’y revenir. Après avoir lu tous les auteurs françois et anglois qui avoient parlé de Marie et de ses productions, je transcrivis ses fables d’après un fort beau manuscrit de la fin du XIIIe siècle. Ce manuscrit, après avoir fait partie de plusieurs bibliothèques particulières, étoit destiné pour Londres, et

    trà carnis concupiscentiam, gulam, scortum, et luxuriam ; contrà concupiscentiam oculorum scilicet divitiarum beneficiorum ac officiorum cupiditatem et prodigalitatem, avaritiam ; contrà tyrannidem potentum et superiorum crudelitatem injustitiam et monstrantur hæc omnia et singula palam et evidenter cuicumque hominis sæculi, vitæ, ætati, conditioni, dignitati et statui per proverbia et exempla et moralia scripturarum, doctorum, antiquorum patrum, nostrorum philosophorum et theologorum qui annuntiaverunt uberissima documenta.

  1. Voyez Catal. de la Vallière, tom. ier, p. 146, n° 391.