Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/116

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

— Chia ! Pagaye coumencé tombé la cannon la, hein ! òte cannon la rivé Sainnemari, dé zhò apré nous.

— Mo allé, dé foai, la Maronni qui Hamoai, qué Cazelle ; tout ça, a bon blangue. Gnanpoint lariviè qui mauvé, passé ça la. Aussi, a nègue bosse, oune so, ca pratiqué landans. Si to wlé neyé landans, prend oune léquipage criole.

— Ça zilet, oune so ; dé grand zilet, to ca pagaye, toute oune jounein, anvant to passé oune. To ca monté, oune òte cannon ca descendne, zòte pou ca wai zòte compangnin.

— Ça la, monpè cotofio ca èclò. Yé ca entré la to oueil, la to zòrè, tout patout. Ça là, aussi, mo wai nègue bosse mangé couata boucannein, qué plési.

— Mo allé, la crique tigue qué Volmé, qué Météra ; tout ça a bon bougeois.

— Oune foai, patron la té wlé mo rété la cannon, kou caisse conça, kou coolie. Mo dit ; défendne ! Mo pou ca pédi mo jounein conça. Yé baille mo, oune plime, toute souite. Ça voyage la, nous manqué chaviré dé foai.

— To wai crique tigue, quand doucin dressé landans, fica tranquille, compè ! pa pas zaffai di joué. Li temps pou blangue fait chimin,