1233
INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM.
1254
Zieglerus’, seu Ziglerus Bernardus. (1 Cl. Ind. Trid.)
Zieglerus Gaspar. ziahposyaon Ecclesiasticum, sive Episcopus miles in veteri Ecclesia invisus. (Decr. 2 Julii 1686.)
— De Episcopis, eorumque juribus, privilegiis et vivendi ratione Commentarius. (Decr. 15 Maii 1687.)
— De Diaconis et Diaconissis veleris Ecclesiæ liber Commentarius. (Decr. 29 Augusti 1690.)
Zieglerus Jacobus. (1 Cl. Ind. Trid.) Zieritzius Bernardus. De Principum inter ipsos d’gnitatis praerogativa Commentatiuncula. (Decr. 22 Octobris 1619.)
Zifer Matthaeus. (1 Cl. Ind. Trid.) Ziglerus. Vide Zieglerus.
Zimmermannus , Jo. Jac. Opuscula Theologici, Historici et Philosophici Argumenti. Tom. i, Pars i et n. (Decr. 8 Julii 1763.)
— Tom. n, Pars i et Pars altera. (Decr. 14 Decembris 1763.)
Zoch Laurentius. (1 Cl. Ind. Trid.) (Decr. 10 Julii 1797.)
Zola Joseph. De rebus Christianis ante Constantinum Magnum. Vol. 3. Ticini, 1780. Prohibetur donec corrigatur.
— Ejusdem Theologicarum praelectionum, quas olim habuit in Seminario Brixiano. Vol. 2. Ticini, 1785. Prohibetur Prœfatio in secundo volumine prœmissa variis D. Augustini Opusculis.
Zornius Petrus. Historia Eucharistiae infantium. (Decr. 13 Aprilis 1739.)
Zuickius Joannes. (1 Cl. Ind. Trid.) Zuingerus , seu Zwingerus Theodorus. (1 CL App. Ind. Trid.)
— Theatrum vitæ humanae , (primum a Conrado LycosthChe inchoatum , deinde a Theodoro Zuingero absolutum. Donec corrigatur. (App. Ind. Trid.)
Zuinglius, mt Zwinglius (Huldrichus)Toggius. (1 Cl. Ind. Trid.)
Zulphaniensis Henricus. Vide Sudphanus. DE CARBONEANO VITA.
De Carboneano (Philippus), ex ordine Fratrum Minorum celeberrimus, Italiæ, patriæ suæ, gymnasia plurima probatissimus nomine primo ut discipulus, dein, ut professor obtinuit. Tantam laudem scienliæ philosophicae theologicæque adeptus est, ut Benedictus XIV nobilissimus ipse exhausti sacculi pontifex tum morum integritate, tum doctrinae altitudine, illum apud se Romae arcessiverit. Hic invito, sed submisso animo, vicissim multis muneribus ornatus est, ne tanta lux sub modio occultaretur. Sacrae Congregationis ludiae consultor primum evasit, dein universalis Inquisitionis qualiticator, triumque Romanorum theologorum unus fuit, qui privata ad consilia Benedicti XIV accedebant. Interdum in Collegio Urbano de propagandà Fide philosophiae sedem occupavit, usquedum moreretur sexagenarius, emensus ætalis elapsae plus quàm dimidiam partem. Inter plurima quibus inclaruit opera, praecipuum locum obtinent Annotationes spectatissimae ad Antonianam Theologiam moralem, in quâ et ipse pontifex summus Benedictus XIV perlucidissima scripsit. DE PROPOSITIONIBUS
AB ECCLESIA DAMJVATIS.
CAPUT PRIMUM (1).
Obi décréta quoque nonnulla ad disciplinam pertinentia recensentur.
Damnatas ab Ecclesiâ propositiones brevi eisdem adjectà explicatione subnectimus, ut Theologia haec, quoad ea saltem quæ necessaria videantur, absoluta sit, atque perfecta. Nam licet plures in eâ recenserentur, nonnullae tamen deerant, et quanquàm haberentur omnes propriis in locis recensitae et indicatae, tainen adhuc necessarius videretur hujusmodi catalogus, ut ex eodem confessariorum oculis subjecto facilè deprehendant errores, in quos theologi nonnulli incidêre sive ob nimium rigorem, sive ob nimiam illam (1) Vide in tomo primo nostri Cursus completi Theologiæ quod ad censuras Propositionum spectat. indulgentiam, qua libertati favere studuerunt. Nec eas tantùm propositiones recensemus, quæ per se ad morum doctrinam pertinent, sed etiam illas quæ ad Adami lapsum, depravationemque inde secutam humanae naturæ, liberum arbitrium, et gratiam spectant, vel ad Ecclesiae disciplinam. Nam eùm hae plurimum conferant ad naturæ infirmitatem ejusque causam detegendam , et ad meritum demeritumque hominis cognoscendum, animarum rectoribus omninô exploratae esse debent, et ad ritè animas dirigendas sunt necessariae. Accedit etiam esse inter orthodoxos, qui in eis exponendis invicem varient, ac opiniones quæ in aliqua Catholicorum scholâ traduntur, cum damnatis propositionibus confundant, quo fit ut dissidia non soliun inter privatos, sed etiam inter ordines ipsos Regularium plerùmque oriantur, quæ si non ini
