EP1ST0MJ IVONIS CAANOTÇNSIS EPISCOPL 411
̃̃̃̃̃̃ ̃ • ̃•%
’ApmÏM,
Bfim. n.
An. MM.
’St~tMM..
liugoom.
I ::A. (litie.
Kf»«. «A.
ChmiK. I. IK
p. «8.
An. 9
A». HOI
Scrjjijinm.
’̃̃̃.̃̃̃ • ̃•%
A pAm. «t,quk vitriCM» k Wr uirtin tiyflfafa <|iiMa |» joraado p«m *b observant» pada «important, qwnvis raatws hlràudB noamnnt, nwtMMa pactnm pads violamrt. Scd qu»exœpt» Uk pÊmmÈmooeeotkuoD«xoemi,0t nepos 01ms «xamaMufeati mm «mit pni» dp, «p» Mgatono «ri «towbmmiww cuh»tas : si itte nepos pari «rat janrtm, «pirnlM «ot* ridUttr, infuse* est contra pu» ii^tut*pm»ptm nM4brt^«fa<wtwiLih>bwtMtqu»bitt«rtt nMn aiuimè nterunt, quibus interfcctorau ejos à viohtM pM» iajcna defexkti*. No* etoaim etiam iptot violttore» p*m, qoq tanliuB ad pwiiniiiliwi non espooemk» inLmicû, aed nec excoAuDunioando* eue cmMam, nia poMomm Mcanli «l convicti fuerint, et mmlefecta sua emendare contempaenot ïbde Augustinus in libro de ftcnitentM No$ famfmm i em+mmé jwdbixw ’m p»»mtm,jfmmm Iêêbc vrtiàbitio MM **i HMrtolîi. m^ ai^HSMiM bmi «̃< j^aifa j~ft i j».i «Kh.m B m» «raiari an muMmom jwIk^ a«iim«mi- clow cmmcAon. In hune roodua multa dici posaeiit, ^ed harc vos ignorare non aostiino. Vaiete. LVn. Ai PASCHALEM II Papmm. ^f
Coaunmdml « ctmvn .Stephaai de OiurUnda, ekerti Bctraocnb *pi»n>pi, que* ctriMU ilU p»*rb4t aO» wairtrti..
Paschjli tummo Pmtifiei, Ivo, kmmilu Can»otenm$ ecdmm mmiêter, dfbtlam cum^nni devotùme ob*d*e*tuum. MiTii mea. Bdracensis eedesia, qiue in Christo me genuit, qiuelacte suo me aluit, crebrà mutatione pernidoaorum autinutilium epiaooporum valde vexaUet vr’tetnenter attrita, lacryawbili rociferation»’ post me damât, Umquam per dh* impt liatur decti aui consecratio, vel eam apud SaiictiC tatem vestram meaimpetrarepossit intererssio. Et quia materni doiores, quamvis aliquando non uiqucquaquc rationabiles, pia viscen vetiementitu pénétrant, pjus conque&tionibus non possum nok tnoveri, cjusciem getnitibus noncompungi. Pu»tulat autem end^m eodeua in persona elexti sni unam tantùm ipipeHectionem remitti, %’idelicet <ni<xl in sacm ordinibus non est inventus, cùm in cartrris ejus integritatem pnedicet, utilitatem comrnendet. Si autem in eo aliqûkl criminosum, vd (piod mots ranonibus obviet, repertum fuerit, pro hujinunodi non est nofttnim apud sedem jiiititiat intercède nec vestrum inordinatis predt>us aurem praebere. Scimus tamen ad audientiam ver u tm et k-gatorum vestrorum <pjorumdam relatione fuisse jxrlatum, aliquando pi a !.otiim declum, insimulante Liûardo predietx (xxlesiaE* archidiaœno, per LugdunenM-in arebirpiscopum tune acdisapostolicteli’gntuu), «iijiisdam criminis objectione fuisst» pukiitum, non tamen sponte confcsïtiin, vel I) aliquo ecrlesiastieo ^el saeculari judiaofuiw convictuin. Asserit itaque pr«T<)icta wxacsia eumdcm adomnia oltjecta fore, para tu m canonicè respondere.si quis ranev nioè poKsit acciua,rc. Pnedictut* etiam Lisiardus, qui tune inimicus act-usalnit, iiiiik1 txmversu.s speeialiùs eum eligit prae c^rteri» expetit, quanta potest excusa tiom- i dffendil. In causis a ut cm in quibus accusuttores fiunt defensores, quid judex fat-irc debeat non est moum vestrani sollicitudinem monerc, vcstnim prudentiain d(H-cn-. Quicumipie verô hujus facti sint laudatort*s aut vihiperatores, ipw electus taiiiqiiuni de conseientia sua «jua- illi non dubiiis testis est aut pro M : aut eontra m Ih’iic m-cuius tribunalibus vestris se pra ?sentat, aut mist’riœnliani a«vpturm,aut judiduin su !>ituru&. Pctinius itaque cum petentibuti, pulsariuis eum pulsautilnift, quatinii.s sic judiriiim ex mi^ricordia temperetis, ut, quantum salvo honore vestro potestis, inis»>rabilibu» ect’lesiae ruinis miseriainliter occurrat».Sieenimvo]timi»amiei.s pn>de»se, K ut au "oritati et honestuti sodi» apostolira ? in nullo velimus obesse. Valete. LVIII. Ad PASCHALEM II l Papam. v
R<ifit ni litrru intlnlfrat dem Ctraotmai, quiln» futuri Comité* unniminKilimin inirriniiiaiionc itrtirrwanu A dinptmtdit nbat <•(>•»̃)» tiefancti Tri ei*iK-u>r»u. Paschali mimmo Pontifia, ho, hmmtiù Carnotmsi* ecciasur mtnàUr Satutitatt» mw tertmt, obedùntm « mrmiH manu ÀeèiUm. Quokiam divino adjutorio (Jirnotensi» Cornes pravas consuetudines, quas babuerant ant<Tf&sorfs sui et i|»M’, in (a) Vu !» et il» M liirru Hnffoni* dccaai, Kcyrn *<i Ijmlirnum Mrrtuittntna <>{ii>rop«im Mm V <* Uiitnli anliiaiaoanoruin Belocciui* itmlada Miaa-ltan. H*liiui, j> .111.
