Fpist. SU
Aa. 1110.
£pist. 113.
An. 410.
Epist. A14.
An. 1H. + Amfndus.
202
TOLÆ LAMBERTI ATREBATENSIS EPISCOPI. LVI. RICHARDI Alban. episc. A. S. legati ad LAMBERTUM.
Vetat plures personas in una ecclesia principaliter simul esse prælatas, ct de usurariis quâ ratione revinci debeant, ut usuras reddant, ostendit.
Ricuanpus, Dei grati@ Albanensis episcopus , apostolicæ sedis , licèt indignus, minister et egatus, venerabili fratri Lamberto Atrebalensi episcopo salutem. Aupi- vimus morem abhorrendum et sacris canonibus prohibitum in ecclesia vestra inolevisse, videlicet quasdam ecclesias tres aut eo ampliùs personas principaliter prælatas habere, et, unà mortuà, cæteras in partem ejus succedere, et sic usque ad ultimam ; cùm in B. Augustini commentariis recolamus nos legisse unam eccle- unum tanthm presbyterum habere debere. Hoc igitur prohibemus , et ut ter prohibeatis apostolicà vobis auctoritate præcipimus. Ad hoc, de usurariis hoc fieri apostolicâ auctoritate jubemus, ut si eorum impetitores se eis pecuniam suam et usuram reddidisse testium assertione possint comprobare, non dubitetis eos judiciarium ordinem implevisse, et sic usuram reddi debere.
LVIL LAMBERTI ad FULCARDUM Marcianensem abbatem.
Iturus ad concilium Floriacense, collocutionem cum eo vult habere de religione ejus et conversatione. monasteri.
LauBERTUSs, Dei miseralione Atrebatensis episcopus, dilecto in Christo fratri F. (a) abbati, spiritu ambulare et desideria carnis non perficere, sed que illi præ cepit Deus cogitare semper et facere. Cu literas nostras nuper tibi miserimus, et per obedientiam tibi præceperimus quatenus in quinta præterita feria ad nos venires, et necdum venisti, nec quare non veneris mandasti , non sicut bactenus æquè portamus. Mandamus ergo tibiet eâ quà tibi auctoritate præsumus, constanter præcipimus, quatenus, remotà omni occasione ; in instanti quinta feria, sive prima sequenti sexta feria, ante horam sextain, te nobis præsentare non differas. Habemus enim tecum de religione tua et de conversatione monasterii tui (b) collationem facere, quia cardinalis domnus Richardus episcopus, apostolicæ sedis legatus, concilium (c) celebrare ante festivitatem S. Remigii disposuit, et abbates Remensis provinciæ adesse mandavit. Quoniam ergo melior est obedientia quàm victimæ, et juxta B. Gregorium usus rectæ conversationis est ut obedientiam non imperet qui eam prælatis exhibere non novit, et vera obedientia moram non babet, interdicimus tibi et locum et sedem abbatis, nisi quod mandamus adimplere cum diligentia studueris.
LNIII. AMANDI prioris Aquicinensis ad LAMBERT UM.
Alvisuu priorem S. Vedasti à fratrum congregationc electum abbatem significat, petitque ut suis) eu precibus ab abbate S. Bertini donari impetret.
Domino Lamberto, Dei gratit Atrebatensium episcopo, frater A. * prim Aquicinensis, grexque sub eo degens, debitæ obsequium subjectionis. Qu oN1ams domine pater, ut vobis notum est, electione quâ domnum Gilduinum elegeramus.; frustrati sumus ; vestræ parentes jussioni, condictà diecongregatis in unum cunctis propemodum filis nostræ ecclesiæ, post multimodam ventilationem , tandem adminieulante sancto Spiritu , quem nostris votis affore oravimus cum lacrymi communi consilio elegimus priorem ecclesiæ S. Vedasti, domnum Alvisum (d)}; pastorem nobis fieri. Unde precamur vestram clementiam quatenus domnu
(&) Fulcardo Marcianenst abbati , occurrit anno 4108 in instrumento cjus Lambert, e. V Miscellan, Baluzit, p. 374.
(6) In Historia Sanctæ Eusebiæ abbatisse Ma- maticensis, sæculo m Bened. p. 987, legitur hic Fuleardus monasterium suum pessimè admini . Nempe sub regimène Fulchardi abbatis ad summam paupertatem cum Marchianensi redactus , in tantum idem locus Hamaticensis [Hamay] venit despcctum, ut cuidam rustico et uxvri ejus monasterë custodiam delegarent.
ñ ad Ligerim anno 4110 celcbratin
ie scOpO, Ut
videre est in chronico S, Petri-Vivi Senoncusis ;
. 283. «
alius chro= jus _interpolator, ad annum 114, Roberts , inquit, Aquicinensis cœænobi quintus ablas y ægrè ferens ” insectatione quorumdam sæcularium vexaré ecclesiam sibi creditam,simul quia hoc ei imputabatur, consilio accepto, dimisit abbatiam, succedente ei domno Alviso, Too nostro XUI, p. 266.
D
