- pézelai.
- Richardns.
- f. quondan.
Baluz. Miscel.
- Henricumn.
4 Joannis 2 Godefridi
50 EPISTOLÆ PASCHALIS II PAP.
præcepi
F ei ut faceret eisdem justitiam. Dominus namque Bruno venit in terram A illam, et vocavit abbatem, et noluit venire. Iterum vocavit, et non venit. Tertid vocavit apud Tolosam, nec venit, necexcusationem misit. Hac de causa dominus Bruno præcepit clericis S. Stephani, ut mitterent Moysiacenses fratres in eccle- siam de Curte ; et per manus illius prioris sedis Tolosanæ missi sunt fratres in ecclesiam. Deindeabbas cum suis expulit eos cum magno dedecore.
Item venit domnus Richardus Albanensis, qui tune temporis tenebat legationem illam et _celebravit concilium (a) apud Tolosam, et ibi conquesti sunt fratres Moy- siacenses de ecclesia de Curte. Surrexit abbas, et reddidit rationem, utcumque
potuit. omnus vero Richardus, ut audivit quia non prævaluit ratio ilius, per judicium cpiscoporum voluiteum deponere ; sed ille petens inducias, datæ sunt ei : et dedit etiam domnus Albanensis diem et locum in quo uterque convenirent, videlicet Fersallai * , ubi Moysiacenses affuere, nec ille per suffecsam personam B interfuit. Quamobrem fecit has literas domnus Albanensis, et misit eas Tolosano episcopo : a R * pecator, Albanensis ecclesiæ qualiscumque minister, apostlicæ sedis , licèt » indignus, serous et legatus, venerabili fratri R.(b) Tolosano episcepo salutem. in præ- » sentia vestra datum est judicium, et ex judicio dedimus inducias Moysiacensibus » fratribus et illis de Curte, tempore et loco designato, ubi quoniam* utræque par- » tes ante præsentiam nostram convenirent. Et Moysiacenses quidem occurrerunt ; » illi vero de Curte occurrere contempsere, sed neque se saltem per nuncios excu- » savere. Propter quod/fraternitati vestræ apostolicäauctoritate mandamus, ut, visis » literis istis, ét monasterio et personis divinum interdicat oflicium, donec judicium » quod hactenus contempserunt, compleant. »
Episcopus verd Tolosanus, juxta judicium literarum, cuncta perfecit (0).
Le LXXVIT, Ad LAMBERTUM Atrebatensem episcopum.
Causam ei et Tarvanensi ac Ambianensi episcopis definiendam eammittit inter clericos Atrcbatenses) ÿ et S. Vedasti monachos.
PascnALrs episcopus , servus servorum Dei, venerabili fratri Lamberto Atreba- tensi episcopo salutem et apostolicam benedictionem. AmsaTem S. Vedasti* , cum venisset ad nos, propter literarum vestrarum petitionem, apud nos diebus plurimis retinuimus. Sed cùm in tanto temporisspatio nulli clericorum vestrorum ad nos- tram præsentiam pervenissent, expedire visum est ut cum literarum nostrarum attestatione dimitteretur. Causam igitur quæ inter ipsum et clericos tuos agitur, in audientia tuasub confratrum nostrorum Tarvanensis ! et Ambianensis ? episcoporum y)
(&) Anno 4110 Tolesæ concilium celebravit
» inde conquerens , metuensque ne sibi ; cui loc
Richardus Albanensis episcopus, dum secundè lega= tionem obediret in Francia, nt videre est in Ilis- toriæ Mauriacensis fragmento , tomo XIV ; p. 451.
(à) Legendum fort 4. id est Amelio, qui tunc Tolosanus erat episcopus; vel si retinenda litera R. câdesignatur Raimundus de Podio, quod erat gen- tiliium Ameli nomen,
(c) Ile desiderari videtur supplicantium postn= latio. Est igitur hæ seriptura prima libellé delinea- to, quam palimpsestum vocant Græci, nos Galli un brouillon. Quid porrd Paschalis statuerit , discere utcunique possumus ex Odonis Lezatensis abbatis epistola, quam ex chronieo_ Moyssiacensi Aymerici de Payrato publici juris fecit Mabillonius, t. V Annal. Benedict. p. 470 :
« Universali patri, domino Paschali Papæ, frater » O. Lezatensis abbas , suus servus. Clareat majes-
tati vestræ, Pater gencralissime, quod Geraldus abbas Lezätensis prædecessor noster abbatiolam de Curte, quæ justitià exigente sub nostro dege- bat regimine, nisus est orthodoxe ordinare , qua- tenus spurcitia eliminaretur inde, ac cultus Deo debitus redderetur, et ad unguem perduceretur, pisi_invasores Clusinenses monacbi sinistrâ manu obstitissemt, atque fratribus loci illius apprehen- dere disciplinam probibuissent, Et ut persensit conventus Lezatensis , valde condoluit; et sæpiñs
cuvssvuvvs
lius cura pastoralis commissa fuerat , patrum perennis perditio à districto judice exigeretur, tandem tale invenit consilium , quèd causam et curam illius abbatioke sibi commendatæ, magis- trali suæ ecclesiæ Moisiacensi tribueret : ut quod ipsa Lezatensis ecclesia sud impotentià implere minimè valebat, Moisiacensis famosissima eccle- sia suppleret. Tali reperto consilio à fratribus nostris altioris consilii, venitur in capitulum ; ibi= que revelato, ut moris est, negotio , communi assensu omnium fratrum prefatus abbas Geraldus Lezatensis privilegium nostrum de Cure Moisia- cum detulit, atque jus nostrum ac regimen de abbatiola de Curte domino abbati Asquilino suc: cessoribusque cjus cessit in perpetuum. Hujus rei ego suprà taxatus, ut cæteri consodales, gratus. laudator exstiti, et adjutor atque cooperator in omnibux assiduus fui. Quod si forsan dubitatur, legendo compendiosè cognoscatur : quia, quod tune patri spirituali laudavi monachus, nunc longè meliüs laudo ; modisque omnibus adstipulans , confirmo illa in honore regiminis positus. Sed quia me idem testimonium corroborandum vestra sibi præsentari jussit. paternitas , boc libens gaudens+ que fecissem, nisi carnis obstitisset infirmitas. » Odo autem Lezatensem abbatiam rexit ab anno saltem 4444 usque ad annum 4197.
PP POP RTE EEE TES
