LUDOVICO DE SINNER
In ἐπαναπαύεσθαι syntaxis laborare videtur. Forsan excidit τε (ἐπαναπαύεσθαί τε) ; quod similis syllabarum αι ε sonus potest tueri, et pendebit infinitivus ab ἐγένετο.
In tali oratione τούτῳ forsan non tentandum : ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ, Hâc scilicet ratione : sic et p. 343, 24 (18, ii). Cf. tamen pagg. ii, ii (336, 7 f.) ; 13, 8 f. (339, 7) ; 26, 12 f. (352, 2).
Pro δι’ αὐτῶν malim δι’ αὐτόν : Qui ob ipsum, videlicet adducendum, a metropolitâ fuerant missi. Et sic scriptum video esse p. 18, 13 (343, 6 f.)
Pro χλανιδιφόρους velim, χλανιδηφόρους et κανδηλαύρων vel κανδηλάϐρων pro κανδιλαύρων. Cf. p. 20, 14 (345, 5 f.).
Pro ὑποτάσσειν forsan leg. ἐπιτάσσειν.
Pro εἴ τι εἴπει leg. εἴ τι εἴπῃ. — Statim lego μόνον βοηθήσοι μοι.
Excidit verbum unde pendeat ψυχήν Cf. p. 23, 8 (348, 21).
