Be.m cuidei de chantar sofrir

La bibliothèque libre.


Be.m cuidei de chantar sofrir
Entro lai el doutz tems suau ;
Eras, pus negus no s’esjau
E pretz e donar vei morir,
No posc mudar no prenha cura
D’un vers novel a la frejura,
Que conortz er als autres entre lor;
E cove.m be, pois tan be.m vai d’amor,
C’aya melhor solatz a tota gen.

Domna, vas cal que part que.m vir,
Ab vos remanh et ab vos vau.
E sapchatz que de vos me lau
Assatz mais que no sai grazir.
Be conosc que mos pretz melhura
Per la vostra bon’ aventura ;
E car vos plac que.m fezetz tan d’onor
Lo jorn que.m detz en baizan vostr’ amor,
Del plus, si.us platz, prendetz esgardamen !

Amors, aissi.m faitz trassalhir:
Del joi qu’eu ai, no vei ni au


Ni no sai que.m dic ni que.m fau.
Cen vetz trobi, can m’o cossir,
Qu’eu degr’ aver sen e mezura
(Si m’ai adoncs, mas pauc me dura),
C’al reduire.m torna.l jois en error.
Pero be sai c’uzatges es d’amor
C’om c’ama be, non a gaire de sen.

Greu en sabrai mo melhs chauzir,
Si sas belas faissos mentau,
Que res mas lauzars no.m abau
E sas grans beutatz essernir.
Res mais no m’en dezasegura !
Pois tant es douss’ e fin’ e pura,
Gran paor ai qu’azesme sa valor ;
E lauzenger volon mo dan d’amor
E diran l’en be leu adiramen.

Doncs lor deuri’eu be servir,
Pois vei que re guerra no.m vau.
Que s’ab lauzengers estau mau,
Greu.m poiria d’amor jauzir.

Per leis es razos e mezura
Qu’eu serva tota creatura ;
Neis l’enemic dei apelar senhor,
C’ab gen parlar conquer om melhs d’amor
Tot lo pejor ad ops de be volen.

Amors, cil que.us volon delir,
Son enoyos e desliau.
E si.us deschanton , me qu’en cau ?
No.s podon melhs envilanir.
Be conosc a lor parladura
Qu’ilh renhon mal, contra natura.
Cist an perdut vergonha e paor,
Partit de Deu, tot per sordeg d’amor !
Et eu sui fols, si mais ab lor conten.

Ventadorn er greu mais ses chantador,
Que.l plus cortes e que mais sap d’amor
M’en essenhet aitan com eu n’apren.