PR/tFATIO. x*u
c<
p. t
t III, 1
Tn.
(’1
Ut<
i ’i L
i.1i
̃ Tr.i.
n. i«
f*H,
Loan
.1.
IL iSM
Honi
S ;
Tr.i d
du II
»7*
e
s
’i 1
•t
iD’ G
t »• ?•
r
r lor. V,
f.V. :
p- SI
--à
Nunc sunius, sicuti fuit in anlecedenttbjus undeviginti tomis usu receptum, qiicTcumque continebit vicesimus praenuntiaturi. I. Gaufridus de Bello-loco ordini sancti Dominici adscriptus inter divi Lu- L dovici historicos a ?!ate primus. quo anno, quo loco sit in vitam ingressus, nemini compertum est. Eum Morinis vindicare nititurjacobua Malbrancq" quasi i juxta Belli-loci abbatiam, prope Fielnas, in agro Bononiensi, ortum. Sed est illud Belli-loci nomen tam multis viciç commune, tft nullum queat certâ strictâque t ratione significare. Interim Nicolaus l^febvreh, unus è fratribus praedicato- » ribus Carnuti degentibjus huic urbi Gaufridum asserit, auctoritate fretus asser- £ ! vali in eommdem fratrum cœnobio martyrologii sive necrologii veteris, in quo Gaufridus septimo idus januarii vitâ functus memoratur, ac proindè, inquiunt, censetip- vitam ibi monasticam professus. Attamen alter sancti Ludovici historiens, Carnotensis ipse et Dominicanùs, dum ornatè ac honorificè de Gaufrido pnedicat, eum huic neque cœnobio neque urbi usquam adscribit. .r
l’itit est, teslantur primaevi omnes de vita Ludovici noni scriptores fuisse per annos viginti Gaufridum régi ab eleemosynis, à conscientiaB secretis ab intimis consiliis, crrm eo crucesignatum anno iq48 et in Orientem profectum, enm co et captivum et liberatum et Ptolemaidis incolam ; atque ibi, audito ex apostolico legato, Blanchae reginae obitu, regii mœroris piarumque depreeationum consortem. Ambobus Franciam simul regressis easdem perslitère inviceni necessiludines, licèt quid egerit hoc quatuordecim annonim spalio Gaufridus testimonia nulla declarent. Sedenim anno 1370 recurrit, principique suo apud Tunetem bellanti, aîgrotanti morienti assidel, extremorum sacrorum miniMer. Deinde repetit Franciam, Ludovici noni exsequiis interest et ad ejus tumiilum, in ecdesià beati Dionysii, preces eflundit. Non rmiho post. exstiucti régis hisloriani suscipit conscribendam, jubente Gregorio papa decimo, intra annurn 1371 electo, 1272 inuncto. Illam, inquit Guillelnnis Carnotensis, reliquit Gaufridus, domino pontifia destinandant. Qu«e quidera verba innuunt (îaufrido superstitcm vixisse Gregorium quem tamen anno 1276 demortuum novimus ; unde colligere pronum est Gaufridum de Belloloco in)ra proximè anlecedens triennium obiisse. Libri quem hic praenuntiamus vetus exstabat pênes fratres praidicu tores Ebroicenses manu exaratum exemplar. Aliud in collejno Regiae Navarrac asservatum, prac manibus habuit Ludovicus lasièrè ac men^ioravêre quidam bibliographi. Tertium imaginibus exornatum laudavit post Jacobum Malbrancq, Bernardus de la Monnoye in notis ad Crucimanium. Praîcellit quartus codex è Sancti Germani à Pratis bibliothecâ in regiam translatus, numero 1610, cujus clausulae addita notatio sic legitur hune librum émit anno m" ml colxxiu° fraler Johannes Brehallius pro conventu sancti Ludovici Ebrojcensis Fratrum prœdicatorum. Cave credas his verbis innui ipsummet vetustum Ebroicensem codicem nimis enim à regio 1610 discrepant editiones quae se ferunt ad Ebroicensis normam exactas. Quippe scatent illae multimodis mendis quibus regium exemplum carere, nisi spe fallirnur, nostra haec editio demonstrabit.
Si ratio non habetur coinpendii cujusdam quod è Gaufridi libro expressum Surins suis sanctorum Actis interposuit, opusipsumNprimus, anno 1617, <jlaudiiis MenardA, puWici juris fecit .loinvillio annexuirt iterum typis mandavit Franciscus Du Chesnc* in quinto Scriplorum de rébus Francicis volumine, usus, Menardi instar, Ebroïcensi codice ; tertiùm edidêreBollandistacr in eo amplis-
