Per totas las carreiras a tans sospiradors
Quel[s] sospirs e l’angoicha remembra la tremors,
Que los cors els coratges destempra la negrors ;
Car Toloza e Paratges so e ma de trachors,
E parec ben a l’obra.
E parec ben a l’obra e als captenemens,
Als rics palais mirables e als cars bastimens,
E a las tors antiquas e als nous obramens,
Als murs, a las clausuras, als edificamens,
Que debrizan e trencan per trastot engalmens,
Que trastot om e bestia i pogra intrar correns ;
Els ostatges qu’enmenan, menasan e dizens
Grans dezonors e ontas e motz descauzimens,
Car per estranhas terras es lor departimens,
En grans fers e en boias mal menans e sufrens
Los mals e las engoichas e los perilhamens,
Qu’ilh tenian los mortz els vius mescladamens.
El coms de Montfort manda breument sos parlamens ;
L’ivesques el preboide els baros els parens
Ins en la tor antiqua parlan celadamens.
« Senhor, » so ditz lo coms, « lo cor el pessamens
« Me ditz que per la vila an lo barrejamens,
« E en apres lo glazis e la flama ardens.
« Car om no poc vezer tant orgulhozas gens :
« Que si no fos l’avesques, qu’es subtils e sabens,
« Que los a deceubutz ab ditz e ab covens,
« Trastota ma mainada era morta e perdens,
- ↑ — 5586. el, ms. els.
— 5569. so, ms. fo.
