Page:Œuvres de Blaise Pascal, V.djvu/260

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

244 ŒUVRES

quenniis singulis rigorosè obligare, sed sapientum arbitrio [p. 269 sq.].

Tr. VIL Ex. IV. De Pœnitentia. Cap. VII. Praxis circa materiam de Pœnitentia ex Societatis Jesu Doctoribus. p. 780.

88. Confitetur quis in mortis periculo cum attritione cognita: teneturne contritionis actum elicere ? Non; quia, Tridentino asserente, sufficit ad salutem attritio cognita cum Sacramento. Quod quidem incertum esset, si quis ita confessus, in mortis articulo non esset de sua salute securus. Fagundez præc. 2. lib. 2. cap. 4- num. 13. et Granadus in 3. part, contr. 7. tract. 3. d. 3. sect. 4. num. 17, monens, melius facturum, qui in maximo periculo elicere contritionis actum conaretur [p. 266 sq.].

91. Ob malumne æternum debet quis pœnitere ? Ita plane, ut attritio sufficiat cum Sacramento. An non sufficit ob malum temporale, v. g. salutis corporeæ nocumentum, bonorum amissionem, etc. Negat Suarius d. 20. sect. 2. quia aliàs sequeretur, peccatorem posse se disponere ad Sacramentum, et illius effectum solis naturæ viribus. At Hurtado citatus distinguit : si quis doleat de peccato propterea quod Deus in pœnam illius malum temporale immisit, sufficit. Si autem doleat sine ullo respectu ad Deum, non sufficit [p. 267].

135. Duos quis adit Confessarios, quorum alteri mortalia, alteri venialia confitetur, uti bonam famam apud ordinarium Confessarium tueatur: rogo num delinquat? Cum Suario assero non delinquere ; quia est Confessio integra, neque est vera hypocrisis, neque mendacium. Admonuerim tamen per accidens posse esse peccatum mortale, si ob hanc causam pœnitens in occasione peccati mortalis maneret [p. 251].

136. Accedit quis ad Confessarium (rursum quæritarim), dicens se facturum generalem Confessionem : debetne omnia mortalia aperire ? Negative respondi cum Henriquez, si jam sint Confessione alia expiata. Addo, facientem Confessionem generalem, et nolentem manifestare se aliquod peccatum ab ultima Confessione commisisse, posse illud inter alia peccata priùs confessa aperire. Sic Lugo et alii [p. 252].