XI. Quibus pro lantis rébus , Quirites, nullum ego à vobis prœmiiim irtuhs , nuUum insigne honoris, nullum monulïienlum laudis postule , prîeterquàm hujus diel memoriam sempiternam. In aniinis ego vestris omnes triumphos meos , omnîa ornamenta honoris , monumentafjlorise, laudis insignia, condi et collocari volo. Nihil me mutum potest delectare , iiihil tacilum, nihil deniquè hu ;usmodi , quod eliam minus digni a*sequi possint. Memorià vestrà , Quirites , noslrae res alenlur, sermonibus crescent , lillerarum TïicnumentJs inveterascent , et corro-bof^-L. iintur : eamdemque diem intelligo , quam ,. spero acternam fore , et ad saiulem urbis, et ad memoriam Consulatûs mei , propagatam : unoque tempore in bac Repubiica duos Cives extitisse , quorum aller fines vestri imperli, non terrae, sed cœli regionibus terminaret ; aller ejusdem iraperii domicilium, sedemque servaret. Xli. Sed quoniam earum rerum , quas ego gessi , non est eadem fortuna atque conditio, quœ illorum , qui externa bella gesserunt : quod mihi vivendum sit cum iliis, quos vici ac subegi ; isti hosles aut inlerfectos , aut oppressos reliquerunt : vestrum est, Quirites, si céleris tecta sua facla prosunt, mihi meae ne quando obsinl, providere. IMentes enim hominum audacissimorum sceleralœ ac nefariœ ne vobis Rocere possent , ego providi : ne mihi na-
