111,66-67. CCV, — jo Août 1640. 169
ram, mihi timuifle, ne forte omnes in me Patres So- cietatis lefu irritarent, totque aduerfarijs fuftinendis impar forem, & idcirco in ijs tradendis cundantiorem fuiffe. Atqui tantum abeft, vt mihi aliquod eâ de re 5 periculum effe putem, quin econtra illorum beneuo- lentiam ijs ipfis litteris demereri quam maxime cupio &fpero. Nam quantum illos noui, docilibus ingenijs praecipuè deleélantur, & eos dodrinae fuse participes facere nunquam recufant; nihil autem aliud teftor in
10 iftâ epiflolâ, quàm difcendi cupidiffimum me efle, & quidem difcendi ab illis potiùs quàm ab vllis alijs, quia iam olim mei praeceptores fuerunt, atque vt taies etiam nunc in honore fummo habeo & diligo. Nec vereor ne quid hîc fimulatè dici arbitrentur, quia
i5 conftans vitse meae ratio femper teftata eft, me & illos prsecipuè obferuare, & nihil magis feriô quserere, quàm vt difcam. Non vereor etiam ne vitio vertant, quèd ad Redorem Collegij fcribere maluerim, quàm ad ipfum authorem^ earum Thefium quse mihi fcri-
îo bendi anfam dedere. Nam primo illum non noram, atque etiam, vt verum fatear, quanto charitatis Chri- ftianse zelo teneatur, ignorabam ; tam expreffè enim in Difl'ertatione de Methodo rogaui omnes, vt me er- rorum,quos in meis fcriptis inuenirent,moneredigna-
25 rentur, | tamque paratum ad illos emendandos me efle teftatus fum, vt non crediderim quemquam fore, qui vitam religiofam profiteretur, qui me mallet abfentem apud alios erroris condemnare, quàm mihimet ipfi meos errores oftendere,de cuius faltem charitate erga
3o proximum non mihi liceat dubitare. Neque ob hoc
a. Le P. Bourdin. Voir p. 90, éclaircissement.
Correspondance. III. 32
�� �
