ir)4-i66. Secund.'E Responsiones. 149
rim : illud intima cogitationis nojîrce difponere ad volen- dum, nec tamen minuere libertaiem".
Cseterum velim ut hîc memineritis me, circaea quae licet amplecli voluntati, accuratiffime diftinxifle inter
5 ufum vitse & contemplationem veritatis. Nam, quod ad ufum vitse attinet, tantum abeft ut putem nullis nifi clare perfpedis efîe aflentiendum, quin è contra ne- quidem verifimilia puto efle femper expedanda, fed interdum è multis plane ignotis unum eligendum, nec
10 minus firmiter tenendum, poftquam eledum eft, quan- diu nuUae rationcs in contrarium haberi poflunt, quàm fi ob rationes valde perfpicuas fuiffet eledum, ut in Differtatione de Methodo pag. 26 explicui^ Ubi autem agitur tantùm de contemplatione veritatis, quis ne-
>5 gavit unquam ab obfcuris & non fatis diftinde per- fpedis afl'enfioncm effe cohibendam ?Qu6d autem de hac fola in Mcditationibus meis egerim, tum res ipfa indicat, tum etiam expreffis verbis ad fincm primaî declaravi, dicendo : me ibi plus œquo difidentiœ indiil-
20 gère non pojfe, quandoquidem non rébus agendis, fed cognofcendis ianliim mcumbebam'^.
Sexto, ubi rcprehenditis conclufionem fyllogifmi a me fadi, videmini ipfimet in eâ aberrare. Ad conclu- fionem enim quam vultis, major propofitio lie enun-
25 tiari debuilTet : quod clare intelligimus pertinerc ad ali- cujus rei naturam, id potejl cum veritate afîrmari ad ejus naturam pertinerc ; atque ita ni liil in ipfà, praeter inu- tilem tautologiam, contineretur. Major autem mea fuit
a. Voir p. 58, 1. 2-4,
b. Voir p. 24, 1. 18 et suiv., de cette édition.
c. Ci-avant, p. 22, 1. 19-22.
d. Page 127, 1. 3-12.
��202
��203
�� �
