i63-i65. Ad G. Voetium. I I J
maie, fed, quantum in nobis eft, bene amicis noflris faciamus. Et quianihil melius eft, quàm vitiis carere, ideô nemo unquam alteri majus beneficium praeftat, quàm cùm ipfum ab aliquo vitio modis appofitis revo- 5 care conatur. Sed addo, modis appo/îtis : nam fi quis intempestive alium objurget, fi levem ob culpam nimis fevere, fi aliis prsefentibus cùm non eft opus, fi falfa crimina illi affingat, & ita non tam emendationem, quàm ignominiam ejus & gloriam fuam, quaerere vi-
io deatur, odiofus erit & importunus. Sed fere femper licet privatim, nemine confcio, modefte amicum fuum admonere ; atque fi hoc non fufficiat, & culpa fit gra- vis, licet etiam inftare & objurgare ; ac deinde curare idem fieri ab aliis ejus amicis, uno, duobus, omnibus.
i5 Quse o|mnia fi non profint, ejufque peccatum fit taie, ut eum amicitiâ viri honefti reddat indignum, poflu- mus quidem nos ab ejus familiaritate fubducere, ac non ampliùs ipfum inter amicos numerare. Sed fane quamdiu amamus, non debemus unquam ipfum pu-
20 blice coram omnibus etiam extraneis & ignotis repre- hendere ; neque enim hoc pado bonum ejus procura- remus, fed potiùs malum, nempe infamiam. Hocque non folùm de vitiis occultis eft intelligendum, fed etiam de publicis : qui enim publiée peccant, folent
25 in peccatis fuis gloriari, nec curant quôd fciatur fe talia committere; fed dolent quôd propterea vitu- perentur. Notandumque eft, metum infamise quam- maxime homines à vitiis retrahere, non autem ipfam infamiam, quse poftquam alicui illata eft, non | ampliùs
3o ab eo timetur. Et idcirco qui privatas amicorum ob- jurgationes non audiunt, non etiam publicis repre-
ŒUVRBS. III. 59
�� �
