H4 Epistola 165-167.
henfionibus emendantur, fed contra potiùs ex iis fumunt occafionem & libertatem in peccatis fuis per- feverandi, ut frequens experientia oftendit.
Atque hae leges humanae amicitiae plane conve- niunt cum legibus Charitatis, quas ipfe Chrillus Matt. 5 18 fie docet : Si peccaverit in te j rater tuus, vade, & corripe eum inter te & ipfumfolum. Site audierit, lucra- tus eris fratrem tuum. Si autem te non audierit, adhibe tecum adhuc unum, vel duos, ut in ore duorum vel trium tejîiumjlet omne verbum. Quàdfi non audierit eos, die ec- 10 clefiœ. Si autem ecclejiam non audierit, fit tibi ficut ethni- cus & publicanus. Ubi notandum eft, non agi de qui- buflibet proximi peccatis, fed tantùm de injuriis nobis ab ipfo illatis : | non enim tantùm habetury? peccaverit frater tuus, fed additum eft in te. Cùmque habeamus i5 plus juris ad aliquem reprehendendum, cùm nos ipfos affecit injuria, quàm cùm videmus duntaxat illum aliud mali fecifle : non dubium eft quin hîc continean- tur extrema omnia remédia, quibus uti licet ad proxi- mura fuum, cùm peccatum aliquod magni momenti 20 commifit, reprehendendum. Nec alio nomine omnia proximi peccata hue revocantur, quàm quia fupponi- tur efle tantus zelus in viris piis, ut non minus œgre ferant, quôd quis peccet in Deum, vel, quia Deo ab hominibus noceri non poteft, quod ille qui peccat, & 25 quem amant ut proximum, fibi ipfi noceat peccando, quàm fi illis injuriam inferret. Si quis itaque in te peccaverit, qui fit Chriftianus atque ideo quem per cha|ritatem diligere tenearis, primo quidem illum pri- vatim monere debes. Atque fi non emendetur, debes 3o
3 Non à la ligne {1" édit.).
�� �
