ποιέεται· ει τι άλλο τότε δει, επ’ άλλο ^έψαι, η ξηρηναι, η υγρηναι, η άντισπάσαι, ην εςαρχε’γ) ό νοσεΌιν• τουτοισι τεκμαί’ρεσΟαι’ τα αεν ξηρά, θερμά εσται, τα δε υγρά, ’ψυχρά* διαχο^ρητικά δε ^τάναντία, ώς επι το πολί» δε ταΰτα. Έν τησι περισσησιν άνοί, ^ ην και αί περίοδοι και ή χατάστασις τοιαύτη εη των παροξυσμών γίνεται δε τα πλείστα *εν τησιν άρτίϊίσι κάτω* ούτω γαρ και αυτόματα ώφελέει, ην ^ α ! περίοδοι τους παροξυσμούς εν τησιν άρτίησι ποιέωνται’ εν δε * τοίσι μη τοιουτοισιν, εν μεν’άρτίησιν άνω, εν δε περισσησι κάτω* δλιγαι δε τοιαυται, αι δε τοιαυται δυσκριτώτεραι καταστάσιες. Άταρ χαι τα πρόσω χρόνου ®προηκοντα ανάγκη ουτοις, οίον τρισκαιοεκαταΐα, τεσσαρεσκαιδεκαταϊα, τρισκαιδεχάτη μεν ^κάτω, τεσσαρεσχαιδεχάτγ) δε ^avoj (προς γαρ το κρίσιμον ούτω ξυμφέρει), και " οκόσα εικοσταΐα, πλην *^δκόσα κάτω. Πολλά δε δει καθαίρειν, ταύτα δε *’ μή εγγύς ούτω κρίσιος, άλλα προσωτέρω* δει δε ολιγάκις εν δςε’σι πολλά άγειν.
7. **ϊοϊσι κοπώδεσι το σύμπαν, έν τοϊσι ^πυρετοΐσιν ες άρθρα κα παρά γνάθους μάλιστα αποστασίες γίνονται, εγγύς ’® τι των πόνων εκάστου, επι το avoj μάλλον και το "σύμπαν* ην άργος ή νουσος
1 Post ψ. anditl(7Tat Α. — * τα εν. ΑΗ. — ώς επιτοπο/υ (επί τα «ολϋ Η) ταΰτα Τϊϊσι π. vulg. — Ιπί (sine ώ ?) πο).ϋ ëk ταύτα’ έν ττ,σι ττ. Α. — Le commentaire de Galien justifie cette ponctuation. — * ην Gai. -περιοδι/.αΐ /«ταστάσιες τοιαυται ίως pro περίοοοι Ι/ ; Α.— εζ pro lyj Aid., Gai. — * Iv A, Ivom. vug. ùftUeij A. — " Ante al addit //.rj vulg.μή cm. A. ποιίονται Gai. — * τοϊσι cm. K. — τοϊσι μη τ. Α. -//.ή cm. vulg. — ίρτίοισΐ’^ Aid. Sk ττ,σι π. vulg. ττ,ζι cm. Α. oAtyat δέ τ. om. Α. /.xi ο)σ/.ρ. vulg. -και cm. Codd., Mack. — * ποο^νίκοντα AG. ώ ? pro οίο -J Gai. — τρίσκαιίεχκταϊκί, τεσσαρεσχαίδεκαταϊκι AK. — τεσσαρεσκαιίεχκ-T «t« cm. J. — ’ «V6) A. — *" κάτω A. χρτ,σιμον A. — ** οσα εϊκοστεϊα και τίσσαρακοστεϊα (sic) Α. — ** osa Α. Sk cm. Codd., Aid. — " //ή A. oJ Mack. μΫι om. vulg. ούπω âyyùs της κρ. Gai. έγγυ ? où της y.p. Lind. έν A. εν om. vulg. — ^* τοϊσι δέ A, Gai., Lind.-κoπ^ώ5sσt A, Aid., Gai. -Galien rapporte expressément τοϊσι κοπώίεσι à άγειν : « Il faut, dit-il, purger abondamment dans les lassitudes.» Malgré cette décision formelle, je n’hésite pas à changer la ponctuation de vulg., qui, conformément au dire de Galien, ne met le point qu’après σύμπαν. Je mets le point après άγειν, me conformant à l’Aph. iv, 31, τοϊσι κοπιώοεσιν, έν τοϊσι πυρετοϊσιν ίς άρθρα y.ai τταρα τκ ; γνάθους κτλ. II est étonnant que Galien n’ait pas fait ce rapprochement, qui est décisif. Remarquons en outre, que dans ce paragraphe, il est question des lassitudes et de leur influence sur le siège des dépôts. — ’^πυρετοΐδεσι A. (και A) èj H, Lind. -εις vulg.μάλιστα άπ. y. cm. A. — ** τε Lind.->i εκαστον pro U. A. - τα A. — " ΡυβΙσύ/Λ-Ttav habet denuo έν τοϊιην ττυρετοΐσι και ες άρθρχ και παρά -j-jado^i Α.- -ην êi bal. - àpybi mut. al. manu in ανχρροπος A. - νόιτος Gal.
