Page:Marie de France - Poésies, éd. Roquefort, II, 1820.djvu/97

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
85
DE MARIE DE FRANCE.

Kant de moi es vive escapée ;
E tu requiers autre loier ?
De ta char ai grant désirier,30
[a]Maiz mult me tieng ore pur fol
Qant mes denz n’estrangla ton col.

MORALITÉ.

Autresi est dou mal Seignur[1],
Se povres Hum li fet henur
[b]E puis demant le guerredun
Jà n’en aura se maugrei nun,
Portant k’il soit en sa baillie
Mercier le deit de sa vie.


  1. Il en est ainsi du mauvais seigneur. Si un pauvre après lui avoir rendu service, vient réclamer sa récompense, son salaire, il n’en retirera rien.
  1. Moi qui sui lox tien-je por fol
    Qu’à mes dens ne trenchai ton col.

  2. Puis li demande son loier,
    Purquei il seit en son poier,
    Mercier l’en deit de sa vie
    Ensi le dit la prophétie.