Page:Peletier - Dialogue de l'ortografe e prononciation françoese.djvu/120

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
103

quɇ jɇ vous è volontiers lęßè dirɇ. Męs il m’ę́t dɇmeurè vnɇ doutɇ quɇ j’auoęɇ deſauant quɇ vous ußièz commancè : c’ę́t quɇ jɇ m’attandoęɇ e m’attans ancorɇs, quɇ vous nous ouurièz quelquɇ metodɇ, par laquelɇ notrɇ Ortografɇ puiſſɇ ę́trɇ regleɇ. Il m’ę́t auis quɇ c’ę́t lɇ point lɇ plus difficilɇ, par cɇ quɇ jɇ voę̀ quɇ dɇ tous ceus qui ecriuɇt Françoęs, chacun Ortografiɇ a ſa guiſɇ. Iɇ vous pri’ pourſuiurɇ cet androęt, e vous voęrręz quɇ nul nɇ faudra a męttrɇ ſon auis parmi lɇ vótrɇ, qui ſɇra cauſɇ quɇ nous nous an pourrons aller plus contans e plus acęrtɇnez hors d’ici : E vous aßúrɇ quɇ c’etoę̀t lɇ paſſagɇ ou jɇ vous guettoęɇ, pour an parler. Lɇ ſigneur Dɇbęzɇ repondìt. Iɇ panſɇ, dit il, auoę̀r aßez parlè dɇ cɇla j’auoę̀ antrɇpris au commancɇmant, pour an ę́trɇ quittɇ. Iɇ vous pri nɇ mɇ vouloę̀r męttrɇ an cettɇ peinɇ dɇ talher ici vnɇ Ortografɇ. Cɇ mɇ ſɇroę̀t meintɇnant choſɇ faſcheuſɇ dɇ rɇprandrɇ l’a b c. I’an lę́ßɇ fęrɇ aus Grammeriens. Il mɇ ſuffìt d’auoę̀r dìt cɇ quɇ j’auoęɇ a dirɇ contrɇ