Page:Rufus - Patrologia orientalis, tome 8, fascicule 1, n°36 - Plérophories.djvu/178

174

[574]

JEAN RUFUS. — PLÉROPHORIES. — APPENDICE.

ἀνανεύων εἰς τὸ παντελές· ϰαὶ ὄτε γίνεται^[1] τὸ νῖϰος^[2], ἐπ’ ἂν διδοῦσίν μοι^[3] τοὺς στεφανους οἱ παριστάμενοι^[4] πατρίϰιοι, ϰαὶ παρέχω βραϐεῖα^[5] τοῖς νιϰήσασιν^[6], μὴ θεωρῶν πρόσωπον οἱουδήποτε ἀνθρώπου, ἀλλὰ πάντοτε ϰάτω νεύων^[7]. Παραϰλῶ σε οὖν, ἀϐϐᾶ, μὴ^[8] σϰανδαλίσθᾑς ἐν ἐμοὶ, ἄνθρωπος γὰρ εἰμι ἁμαρτωλὸς^[9], δεόμενος τῆς παρὰ τοῦ Κυρίου ἀντιλήψεως, ϰαὶ διὰ τῆς ἀχράντου αὐτοῦ μητρὸς τῆς ἁγίας Θεοτόϰου, ἐλπίζω σωθῆναι. » Ὁ δὲ γέρων, ταῦτα ἀϰούσας, ἐξέστη τῇ^[10] διανόᾳ αὐτοῦ ἔϰστασιν μεγάλην σφόδρα, ϰαὶ πέσων ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν, προσεϰύνησεν τῷ βασιλεῖ λέγων· « Μαϰάριος εἶ, τέϰνον, ὅτι τοιαύτης χάριτος^[11] ἠξιώθης, χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεϰδιηγήτῳ^[12] αὐτοῦ δωρεᾷ ὅτι τὸ μέρος μου μετά σου ϰατατάξαι ἐπηγγείλατο^[13]· ἐπ’ ἀληθείας πεπηροφόφημαι^[14], ὅτι οὐϰ ἐπλανήθην, οὔτε ἀπόλεσα τοὺς ϰόπους μου. Ἐγὼ γὰρ, τέϰνον, μὰ τὴν ἀγάπην, εἰς^[15] τὸ μέτρον τῆς ἀρετης ταύτης οὐϰ ἔφθασα, ἀλλ’ εὔχου ὑπὲρ ἐμοῦ διὰ τὸν Κύριον.

Λέγει δὲ πρὸς τὸν γέροντα ὁ βασιλεύς· « Αὐτὸς μᾶλλον, ϰαλόγηρε^[16], ὡς ϰαταλέψας πάντα τὰ τοῦ βίου, ϰαὶ ἀπερισπάστως δουλεύων τῷ^[17] Χριστῷ, εὖξαι ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα ϰαγὼ ϰαταξιωθῶ ἐν τῇ ποίμνῃ τοῦ Χριστοῦ εὑρεθῆναι^[18]. » Ὁ δὲ γέρων ἐπευξάμενος τῷ βασιλεῖ εἰς τὴν ἰδίαν ἔρημον ὑπέστρεψεν δοξάζων τὸν Θεόν^[19].

C. — Sur un miracle de l’Eucharistie (cf. x ; xxxviii).

On trouve aussi dans le ms. 1596, du xi^e siècle, p. 544-546, un récit d’après lequel l’Eucharistie aurait été changée en corps et sang véritable pour témoigner de la foi orthodoxe : Un paysan très pieux et orthodoxe allait souvent chez certain patrice. La femme de celui-ci était hétérodoxe et — suivant l’exemple donné par l’impératrice Théodora — elle avait des moines hérétiques dans sa maison. Elle voulait persuader au paysan que les Chalcédoniens étaient des Nestoriens et qu’il devait recevoir les mystères des mains des moines, sans doute Jacobites, qu’elle logeait chez elle. Le paysan, ébranlé, demanda au ciel ce qu’il devait faire, et, la première semaine des saints jeûnes, lorsqu’il alla communier dans l’église de saint Mennas, il trouva que le pain s’était changé en chair.

Ἐλεγέ τις τῶν πατέρων, ὅτι πρὸ ὀλίγων χρόνων διάγοντός μου ἐν Κωνσταντινουπόλει, γέγονε πρᾶγμα τοιοῦτον· Δημότης^[20] γάρ τις, τὰ μὲν ἄλλα εὐλαϐὴς, τὸ δὲ σχῆμα ὅσον διὰ τῆς ϰώμες ϰαὶ τοῦ ἐνδύμαος ἐπισημαίνων ϰαὶ τοῦτο, ὡς οἶμαι, διὰ τοὺς πολιτιϰοὺς ἄρτος παρεχόμενος. Ἐσϰόλαζε δὲ οὗτος ἑσπέρας ϰαὶ ὄρφου ἐν τῇ ὰγίᾳ τοῦ Θεοῦ ἐϰϰλησίᾳ, ϰαὶ ἐν τοῖς λοιποῖς θείοις εὐϰτερίοις, εἶχε δὲ γνῶσιν πρός τινα τῶν πατριϰίων ϰαὶ συνεχῶς εἰσήει ἐν τῷ οἰϰῳ αὐτοῦ. ᾞν δὲ ἡ τούτου γυνὴ ἐτερόδοξος, τάχα δὲ ϰαὶ αὐτὸς, πολλάϰις οὖν ἐϰείνη ὤχλει τῷ δεμότῃ^[21] λέγουσα· « Τίνος χάριν οὐ ϰοινώνεῖς ὧδε μεθ’ ἡμῶν ἐν τῷ

1. γίνετε Α.
2. γένοται νίϰος B.
3. διδωσίν μοι B.
4. οἱ παραστεϰάμενοι B.
5. βραϐία A.
6. νιϰῶσιν B.
7. νέϐω B.
8. μι A.
9. λως A.
10. τι A.
11. χάρητος Β.
12. γίτω Α.
13. ἐπιγγίλατο Α.
14. φόρημε Α.
15. τέϰνον, ἀλήθιαν λέγω σοι ὁτῖ εἰς Β.
16. τίμιε πάτερ Β.
17. B aj. δεσπότῃ.
18. ϰαταξ. συναριθμῆσαι μετὰ τῶν σωζωμένων Β.
19. B aj. ῶ πρέπι πᾶσα δόξα τημῆ ϰαὶ πρὸς ϰύνησσς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰῶνων.
20. δημω. Ms.
21. δημω. Ms.