Page:Vasari - Vies des peintres - t1 t2, 1841.djvu/741

La bibliothèque libre.
Cette page a été validée par deux contributeurs.

sa mort, autant qu’il avait lui-même honoré Florence pendant sa vie, gravèrent sur sa tombe les épitaphes suivantes :

D. S.

Quantum Philippus architectus arte dedalea valuerit, cum hujus celeberrimi templi mira testudo, tum plures aliæ divino ingenio ab eo adinventæ machinæ documento esse possunt. Quapropter ob eximias sui animi dotes singularesque virtutes XV kal. Maias anno MCCCCXLVI ejus B. M. corpus in hac humo subposita grata patria sepeliri jussit  (15).

Philippo Brunellesco

Antiquæ architecturæ instauratori S. P. Q. F.

Civi suo benemerenti.

Gio-Battista Strozzi y ajouta ce quatrain :

Tal sopra sasso sasso
Di giro in giro eternamente io strussi,
Che così passo passo
Alto girando al ciel mi ricondussi.

Parmi les nombreux élèves de Brunelleschi, qu’il serait trop long de passer en revue, on distingue Domenico de Lugano, Geremia de Crémone, Simone, Antonio et Niccolô de Florence. Geremia de Crémone travailla habilement le bronze, de compagnie avec un Esclavon qui exécuta une foule d’ouvrages à Venise. Simone, après avoir fait la Madone d’Orsanmichele, pour la corporation des apothicaires, mourut à Vicovaro, au moment où il venait d’entreprendre un grand travail pour le comte de