202 OEUVRES
Les Peres nous montrent un juste en la personne de S . Pierre , A QUI LA GRACE SANS LAQUELLE ON NE PEUT RIEN A MANQUÉ.
(Après une assez longue discussion, à la fin de l’observation V , Arnauld écrit) :
p. 6. His testimoniis addi potest eximius Augustini locus (De Symbol, ad Catech. 1. 2. c. 6) qui justum labentem in Petri Christum negantis persona demonstrari, iisdem planè quibus in Epistola mea usus sum verbis expressit. Tune latro confitebatur , ait, quando Petrus turbabatur. Tune iste agnovit, quando ille negavit : Sed numquid quia Dominus acquisivit latronem, Petrum perdidit negatorem ? Absit. Agebat mysteriwn qui fundebat pretium ; IN PETRO DEMONSTRANS NON IN SE QUEMQUAM JUSTUM debere præsumere ; in latrone nullum impiuni conversum posse perire. Timeat bonus, ne pereat per superbiam (quæ scilicet in causa sit, cur Dei gratia non adjutus in peccatum ruat, uti Petro contigit) non desperet malus de mulla malilia.
Vera S. Thomœ de gratia sufficiente et efficaca ' doctrina dilucidè explanata. Autore Antonio Arnaldo Doctore et socio Sorbonico. s. 1. 1656 [parut au mois de mars]. 27 pages in-4o.
p. 26. Art. XXIV. — Explicatur propositio secundum doctrinam S. Thomæ.
(Ce qui suit est disposé en trois colonnes.)
1° — Augustinus in Epistola laudatus, p. 220.
Quid est homo SINE GRATIA Dei, nisi quod fuit Petrus, cum negaret Christum. Ideo Beatum Petrum Dominus paululum subdeseruit, ut in illo totum humanum genus posset agnoscere nihil se sine DEI GRATIA PRÆVAERE. Idem de Symbol, ad Catech. 1. 2. c. 6. IN PETRO DEMONSTRANS non in se quemquam justum debere præsumere.
2° — Chrysostomus in Epistola laudatus, p. 229.
Casus Petri non frigiditate, sed SUPERNI AUXILII DERELICTU contigit. Non tam erat socordiæa et negligentiæe, quàm ex eo quod Deus eum DESERRUERAT, erudiens eum ut humanam sci-
