Page:Œuvres de Blaise Pascal, V.djvu/32

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

16 ŒUVRES

dam corporalis immunditiæ, si post pollutionem, de qua sit confessus, ad Eucharistiam accedat.

Dissentit Sancius 1 in sélect, disp. 13. nu. 30. cujus mihi opinio et tuta et sequenda videtur in praxi... [p. 42 sq.].

De Parochis. p. 474. Quæstio XII. An et quoties Parochus tenealur officium missæ dicere ? Nulla lex aut canon Parochos obligat ad quotidie sacrificandum, imo nec posse talem dari, scripsit cam aliis Possevinus c. 2. de officio Curati, eo quod haberet lex hujusmodi peccati mortalis periculum, cui obligatum ad sacrificandum quotidie, haud dubie objiceret, cum difficile sit et arduum, inter æstus sæculi undasque fluctuantem, aliquando non hærere in vitiorum turpi salo [p. 42].

BAUNY. — Somme des pechez (2e édition, 1633).

p. 709-710 2. Chap. XLII. An possint absolvi famuli comitantes Dominum noctu vel die ad domum concubinæ, qui sine eorum societate illò non irent, vel qui id persuadent domino, vel ferunt internuntia, vel literas, vel referunt hinc inde horam ad peccandum, vel faciunt excubias, vel custodiam, dum simul cum concubina, vel altéra committit peccatum, et similiter de ancillis, et aliis intermediis personis?

Respondeo non posse absolvi si consentiant in peccatum dominorum : hinc notent Confessarii non absolvendos lenones, matres, consanguineos, affines, vicinos, famulos, ancillas obsequentes dominis suis in bis quae sunt vitiosa et mala ; secus, cum hi iisdem imperant quæ ad commoditatem suam temporalem pertinent, ut parare cibos, colere agros,

_____________________________________________________________

1, Jean Sanchez, ou Sancius, qu’il ne faut pas confondre avec Thomas Sanchez.

2. La Théologie Morale, p. 14, no XIII, signale cette opinion de Bauny, en renvoyant au chapitre dernier de la Ire édition ; la Lettre d’un Théologien à Polémarque, ch. v, cite la Ire édition, p. 709. La Fréquente Communion, ch. XXXVI, renvoie à la p. 710 de la Ire édition. N’ayant pas trouvé la première édition, nous citons la seconde qui lui est souvent semblable ; dans celles qui suivent, Bauny s’exprime en français, d’ailleurs avec un peu plus de réserve.