primum ut vere gradum problematis exprimat et designet. Quum autem numeros a binario quadratice in se ductos et unitate auclos esse semper numeros primos [1] apud me constet et jamcludum Analystis illius theorematis veritas fuerit significata, nempe esse primos 3, 5, 17, 257, 65 537, etc. in infinitum, nullo negotio inde derivabitur methodus cujus beneficio problema construemus cujus gradus ad gradum curvarum ipsius solutioni inservientium rationem habeat data quavis majoremn.
Proponatur namque inter duas datas invenire 256 medias continue proportionales: fiet
et singuli termini aequabuntur sequenti A240E16D, et mox quaestio per curvas 17i gradus expedietur.
Si quærantur mediæ 65 536, quatstio per curvas 257i gradus solvetur, et sic in infinitum gradus majoris numeri deprimetur ad gradum numeri proxime minoris. Inter duos autem proximos rationem in infinitum augeri quis non videt?
An vero errasse Cartesium ulterius Cartesiani dissinmulabunt? ego sane ἐπέχω et quid statuendum hac de re sit sollicitus et tacitus exspecto.
- ↑ C’est la célèbre proposition, que est un nombre premier, dont Euler a reconnu la fausseté pour n = 5, c’est-à-dire pour le nombre qui suit immédiatement le dernier donné par Fermat.
