— Fix, » dist la mere, « par ma foi, droit en as.
« Ser ton signor, Dieu en gaaingneras. »[1]
En Origni, le bor[c] grant et plaingnier,[2]
Li fil H. orent le liu molt chier,
Clos a palis qu’entor fisent fichier ;
Mais por desfendre ne valoit .j. denier.
.I. pré avoit mervillous et plagnier
Soz Origni, la on sieut tornoier.
Li gués estoit as nonnains del mostier ;
Lor buef i paissent dont doivent gaaingnier ;[3]
Sous ciel n’a home qui l’osast empirier.
Li quens R. i fait son tré drecier ;
Tuit li paisson sont d’argent et d’or mier ;
Quatre .c. homes s’i pueent herbergier.
De l’ost se partent .iij. glouton pautonnier ;
De ci al borc ne finent de broichier,
L’avoir i prisent, ne i’i vosent laissier.
Sous en pesa qu[i] il devoit aidier.
.X. en i qeurent, chascuns porte .j. levier ;
Les .ij. ont mors par leur grant encombrier,
Li tiers s’en vait fuiant sor son dest[r]ier ;
De ci as trez ne se vost atargier ;
A pié descent desor le sablonier,
Son droit signor va le souler baisier,
Tout en plorant merci prist a crier,
A haute voiz commença a huchier :
« Ja Damerdieu ne puist ton cors aidier
« Se ne te vas de ces borgois vengier