Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/125

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

angulo sedentem, quem confestim pro ædilitatis imperio voce asperrima increpans, inquit. Tàm jam nec amicis quidem nostris ! vel omninò ullis hospitibus parcitis, qui tàm magnis pretiis pisces frivolos indicatis, et florem Thessaliæ regionis ad instar solitudinis et scopuli, edulium caritate deducitis ? Sed non impunè, jam enim faxo scias, quemadmodum sub nostro magisterio mali debeant coerceri. Et profusa in medium sportula, jubet officialem suum insuper pisces inscendere, ac pedibus suis totos obterere. Quâ contentus morum severitudine, meus Pytheas, ac mihi ut abirem suadens : Sufficit mihi, ô Luci, inquit, seniculi tanta hæc contumelia. His actis, consternatus ac prorsus obstupidus, ad balneas me refero, prudentis condiscipuli valido consilio et nummis simul privatus et cœna ; lautusque ad hospitium Milonis, ac dehinc cubiculum, me reporto.

Et ecce Fotis ancilla, rogat te, inquit, hospes. At ego jam indè Milonis abstinentiæ cognitor, excusavi comiter : quòd viæ vexationem non cibo sed somno censerem diluendam. Isto accepto pergit ipse, et in-