Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/127

jecta dextra, clementer me trahere adoritur. Ac dum contor, dum modestè renitor, non prius, inquit, discedam quàm me sequaris. Et dictum jurejurando secutus, jam obstinationi suæ me ingratis obedientem perducit ad illum suum grabatulum ; et residenti, quàm salve agit, inquit, Demeas noster ? quid uxor ? quid liberi ? quid vernaculi ? narro singula. Percontatur accuratius causas etiam peregrinationis meæ : quas ubi probè protuli, jam et de patriâ nostrâ, et ejus primoribus, ac denique de ipso præside scrupulosissimè explorans : ubi me post itineris tàm sævi vexationem, sentit fabularum quoque serie fatigatum, in verba media somnolentum desinere, ac nequidquam defectum jam incerta verborum salebra balbutire, tandem patitur cubitum concedere. Evasi aliquando rancidi senis loquax et famelicum convivium, somno, non cibo gravatus : cænatus solis fabulis, et in cubiculum reversus, exoptatæ me quieti reddidi.

Finis libri primi.