umquam patietur ut ex animo doleas ; sed frontem tuam serena venustate lætabit assiduè. At tibi civitas omnis pro ista gratia honores egregios offeret. Nam et patronum scripsit, et, ut in ære stet imago tua, decrevit.
Ad hæc dicta sermonis vicem refero. Tibi quidem, inquam, splendidissima et unica Thessaliæ civitas, honorum talium parem gratiam memini. Verùm statuas et imagines dignioribus, meisque majoribus reservare suadeo. Sic pudenter allocutus, et paulisper hilaro vultu renidens, quantumque poteram lætiorem me refingens, comiter abeuntes magistratus appello.
Et ecce quidam intrò currens famulus ; rogat te, ait, tua parens Byrrhæna, et convivii cui te serò desponderas jàm appropinquantis admonet. Ad hæc ego formidans, et procul perhorrescens etiam ipsam domum ejus, quam vellem, inquam, parens jussis tuis obsequium commodare, si per fidem liceret id facere. Hospes enim meus Milo per hodierni diei præsentissimum numen adjurans effecit, ut ejus hodiernæ cœnæ pigneraret : nec ipse discedit, nec me digredi patitur. Proin epulare vadimonium differamus.
