fons affluens bullis ingentibus scaturibat, perque prona delapsus evomebat undas argenteas : jamque rivulis pluribus dispersus, ac valles illas amnibus stagnantibus irrigans, in modum stipati maris, vel ignavi fluminis cuncta cohibebat. Insurgit speluncæ, quà margines montanæ desinunt, turris arduo caule firma, solidis cratibus, ovili stabulatione commodâ, porrectis undique lateribus. Ante fores exigui tramites, vice structi parietis, attenduntur ; ea tu, bono certe meo periculo, latronum dixeris atria. Nec juxtà quidquam, quàm parva casula cannulis temere contecta : quo speculatores è numero latronum, ut posteà comperi, sorte ducti noctibus excubabant.
Ibi cùm singuli direpsissent, stipatis artubus, nobis ante ipsas fores loro valido destinatis, anum quamdam curvatam gravi senio, cui soli salus atque tutela tot numero juvenum commissa videbatur, sic infesti compellant : Etiàmne tu busti cadaver extremum, et vitæ dedecus, et Orci primum fastidium solum, sic nobis otiosa domi residens lusitabis ? nec nostris tàm magnis, tàmque periculosis laboribus solatium de tàm serâ refectione tribues ? quæ diebus ac noctibus nil quidquam rei, quam merum
