Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/377

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

redintegratur, imò verò cumulatur infortunium meum. Nàm visa sum mihi de domo, de thalamo, de cubiculo, de toro denique ipso violenter extracta per solitudines avias infortunatissimi mariti nomen invocare : eumque, ut primum meis amplexibus viduatus est, adhuc unguentis madidum coronis floridum, consequi vestigio me, pedibus fugientem alienis. Utque clamore percito formosæ raptum uxoris conquerens, populi testatur auxilium, quidam de latronibus importunæ persecutionis indignatione permotus, saxo grandi pro pedibus arrepto, misellum juvenem maritum meum percussum interemit. Talis aspectus atrocitate perterritâ, somno funesto pavens excussa sum.

Tunc fletibus ejus adsuspirans anus, sic incipit : Bono animo esto mi herilis, nec vanis somniorum figmentis terreare. Nàm præter quòd diurnæ quietis imagines falsæ perhibentur, tùm etiam nocturnæ visiones contrarios eventus nonnumquam pronuntiant. Denique, flere et vapulare, et nonnunquam jugulari, lucrosum prosperumque proventum nuntiant : contrà, ridere, et mellitis dulciolis ventrem saginare, vel in voluptatem veneream convenire, tristitiæ animi, languore corporis, damnisque cæ-