minis sui passim tributa venia, in mediis conversari populi cœtibus : vel certè rursùm novo cœlestium stellarum germine, non maria, sed terras Venerem aliam virginali flore præditam pullulasse. Sic immensum procedit in dies opinio, sic insulas jàm proximas, et terræ plusculum, provinciasque plurimas fama porrecta pervagatur. Jàm multi mortalium longis itineribus, atque altissimis maris meatibus, ad sæculi specimen gloriosum confluebant. Paphum nemo, Gnidum nemo, ac ne ipsa quidem Cythera ad conspectum deæ Veneris navigabant. Sacra Deæ deseruntur, templa deformantur : pulvinaria proteruntur ; ceremoniæ negliguntur ; incoronata simulacra, et aræ viduæ frigido cinere fœdatæ. Puellæ supplicatur, et in humanis vultibus Deæ tantæ numina placantur, et in matutino progressu virginis, victimis et epulis Veneris absentis numen propitiatur. Jàmque per plateas commeantem populi frequenter floribus sertis, et solutis adprecantur.
