capitis abscide. Nec nostrum tibi deerit subsidium : sed cùm primùm illius morte salutem tibi feceris, anxiæ præstolabimur : cunctisque ocyus tecum relatis, votivis nuptiis hominem te jungemus homini. Tali verborum incendio flammata viscera sororis jàm prorsus ardentis deserentes ipsæ protinus, tanti mali confinium sibi etiam eximiè metuentes, flatus alitis impulsu solito porrectæ super scopulum, illicò pernici se fuga proripiunt : statimque conscensis navibus abeunt.
At Psyche relicta sola, nisi quòd infestis furiis agitata, sola non est, æstu pelagi simile mœrendo fluctuat : et, quamvis statuto consilio, et obstinato animo, jàm tùm facinori manus admovens : adhuc incerta consilii titubat, multisque calamitatis suæ distrahitur affectibus. Festinat, differt ; audet, trepidat ; diffidit, irascitur ; et, quod est ultimum, in eodem corpore odit bestiam, diligit maritum. Vespera tamen jàm noctem trahente, præcipiti festinatione nefarii sceleris instruit apparatum.
Nox aderat, et maritus aderat, primisque Veneris præliis velitatus in altum soporem descenderat. Tunc Psyche, et corporis et animi alioquin infirma, Fati tamen sævitia
