canis sævitiem offula reliqua redime : ac deindè avaro nautæ data, quam reservaveras, stipe, transitoque ejus fluvio, recalcans priora vestigia, ad istum cœlestium siderum redies chorum. Sed inter omnia hic observandum præcipuè tibi censeo, ne velis aperire vel inspicere illam, quam feres, pyxidem : vel omninò formositatis divinæ abditum cures thesaurum. Sic turris illa propitia vaticinationis munus explicuit.
Nec morata Psyche, pergit Tænarum : sumptisque rite stipibus illis, et offulis, inferum decurrit meatum : transitoque per silentium asinario debili, et amnica stipe vectori data, neglecto supernatantis mortui desiderio, et spretis textricum subdolis precibus, et offulæ cibo sopita canis horrendi rabie, domum Proserpinæ penetrat. Nec offerentis hospitæ sedile delicatum, vel cibum beatum amplexa : sed ante pedes ejus residens humilis, et cibario pane contenta, Veneream protulit legationem. Statimque secretò repletam conclusamque
