Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/521

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

pyxidem suscipit, et offulæ sequentis fraude caninis latratibus obseratis, et residua navitæ reddita stipe, longè vegetior ab inferis recurrit. Et, repetita atque adorata candida ista luce, quamquam festinans obsequium terminare, mente capitur temeraria curiositate. Et ecce, inquit, inepta ego divinæ formositatis gerula, quæ nec tantillum quidem indidem mihi delibo, vel sic illi amatori meo formoso placitura. Et cum dicto reserat pyxidem, nec quidquam ibi rerum, nec formositas ulla, sed infernus somnus, ac verè Stygius : qui statim cooperculo revelato invadit eam crassâ soporis nebulâ, cunctisque ejus membris perfunditur, et in ipso vestigio ipsaque semita conlapsam possidet, et jacebat immobilis, et nihil aliud quàm dormiens cadaver.

Sed Cupido jàm cicatrice solida revalescens, nec diutinam suæ Psyches absentiam tolerans, per artissimam cubiculi, quo cohibebatur, elapsus fenestram, refectisque pinnis aliquanta quiete, longè velocius provolans, Psychem accurrit suam ; detersoque somno curiosè, et rursùm in pristinam pyxidis sedem recondito, Psychem innoxio punctulo suæ sagitæ suscitat. Et ecce, inquit, rursùm perieras misella simili curio-