Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/535

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

suppetias ei ferre posset, nisi sola illa virgo captitia : quæ voce excitâ procurrens, videt hercules memorandi spectaculi scenam, non tauro, sed asino dependentem Dircen aniculam : sumptaque audacia virili, facinus audet pulcherrimum. Extorto etenim loro manibus ejus, me placidis gannitibus ab impetu revocatum gnaviter inscendit, et sic ad cursum rursùm incitat.

Ego simul voluntariæ fugæ voto, et liberandæ virginis studio, sed et plagarum suasu, quæ me sæpiculè commonebant, equestri celeritate, quadrupedi cursu solum replaudens, virginis delicatas voculas adhinnire tentabam. Sed et scalpendi dorsi mei simulatione, nonnunquam obliquatâ cervice pedes decoros puellæ basiabam. Tunc illa suspirans altius, cœlumque sollicito nutu petens ; vos, inquit, superi tandem meis supremis periculis opem fertè : et tu fortuna durior jàm sævire desine. Sat tibi miseris istis cruciatibus meis litatum est. Tuque præsidium meæ libertatis, meæque salutis, si me domum pervexeris incolumem, parentibusque et formoso proco reddideris, quas tibi gratias perhibebo, quos honores habebo, quos cibos exhibebo ? Jàm primùm jubam istam tuam probè pectinatam meis virginalibus monilibus adornabo :