jàm humanis capitibus imminere, denique ob iter illud, qua nobis erat commeandum, jacere semesa hominum corpora, suisque visceribus nudatis ossibus cuncta candêre : ac per hoc nos quoque cautione summâ viæ reddi debere ; idque vel inprimis observitare : ut luce clarâ, et die jàm provecto, et sole florido, vitantes undique latentes insidias, cum et ipso lumine dirarum bestiarum repigratur impetus, non laciniatim disperso, sed cuneatim stipato commeatu difficultates illa transabiremus.
Sed nequissimi fugitivi ductores illi nostri, cœcæ festinationis temeritate, ac metu incertæ insequutionis, spreta salubri monitione, nec exspectatâ luce proximâ, circà tertiam ferme vigiliam noctis, onustos nos ad viam propellunt. Tunc ego non inscius prædicti periculi, quam potui, turbæ medius, et inter conferta jumenta latenter absconditus, clunibus meis ab aggressionibus ferinis consulebam. Jàmque me cursu celeri cæteros equos antecellentem mirabantur omnes. Sed illa pernicitas non erat alacritatis meæ, sed formidinis indicium. Denique meum ipse reputabam, Pegasum inclytum illum metu magis volaticum fuisse :
