Tanta denique miseratione, tantaque indignatione curiam, sed et plebem mœrens inflammaverat ; ut remoto judicandi tædio, et accusationis manifestis probationibus, et responsionis meditatis ambagibus, cuncti conclamarint : Lapidibus obrutum publicum malum publicè vindicari. Magistratus interim, metu periculi proprii, ne de parvis indignationis elementis, ad exitium disciplinæ civitatisque seditio procederet, partim decuriones deprecari, partim populares compescere ; ut ritè et more majorum judicio reddito, et utrimque secus allegationibus examinatis, civiliter sententia promeretur : nec, adinstar barbaricæ feritatis, vel tyrannicæ impotentiæ, damnaretur aliquis inauditus : et in pace placida tàm dirum sæculo proderetur exemplum.
Placuit salubre consilium, et illico jussus præco, pronuntiat : Patres in curiam convenirent. Quibus protinus dignitatis jure consueta loca residentibus, rursùm præconis vocatu, primus accusator incedit. Tunc demum clamatus inducitur etiam reus : et
