28
PETRI, VALLIUM SARNAII MONACHI,
k uo».
Carcassonensis epûcopi qui tune erat, advershs eos subiti» insurrexit, armstoS A videlicet in inermes, crudelis in mites, saevos in innocentes : qui ob nullam aliam causam nisi quia Gstercienses erant, abbati iwn, converso veri» ejus xxiv pbtgss infigens, eos in loco illo hominum crudelissimus interfecit. Unum autem de duobus monachis, sexdecim vulneribus inflictis, seminecem dereliquit ; alter veri», quia erat notus etaliquantuKtm familiaris illis qui erant orni pnedicto tyranno, vivus effugit. O bellum ignobile ! ô confusa victoria ! Audiens Comes noster, qui erat apud Carcasso nam, quod acciderat, jussit tolli corpora occisorum, et apud Carcasso nam Imnorificèaepdiri. O virum catholicum ! ô principem fidelem ! Monachum verô qui derelictus fuerat semimortuus, fecit diligenter curari per medicos , Rairaundu* et sanatum ad propriam domum remisit. Comes autem Fuxi *, qui abbatem et socios ejus pro negotiis suis miserat, occisorem eorum in multa familiaritate et amicitia recepit ; carnificem quippe tenuit secum : insuper çt equitaturas abitatis, B quas traditor sae peri ictus rapuerat, paulô pôst in societate Comitis Fuxensis sunt inventae. O hominem nequissimum ! Comitem Fuxi dico. O pessimum traditorem ! Nec silendum quôd sæpè memoratus homicida , divini legitimi judicis Dei ultione percussus, sanguine occisorum contra ipsum ad Deum de terra damante, sortitus est suae crudelitatis mercedein ; qui enim viris religiosis multiplices plagas intulerat, non multi» pôst vulnera recipiens infinita, in ipsa porta Tolosæ à Christi militibus digne pro meritis est occisus. O justum judicium ! ô aequa divinae dispensationis tru.
mensura
Vid. de Arte
»di, lib. I,
Ubt^enio,
aulô ante
Di u de-
pt, ab eo
rabunt.
Nec enim lex justior ulla
Quàm nefis artifices arte perire sud.
~kXJ. Eodem tempore hurgenses de Castris ab amicitia et dominio Comitis C recesserunt, militemqtie unum ipsius, quem in castro illo custodiendo posuerat, ceperunt, pluresque servientes ; nihil tamen mali eis facere ausi sunt, quia quidam de potentiorihus de Castris tenebantur obsides Careassonæ. Sub eodem fere die milites eastri de Lumbers, à Deo et Comite nostro reoedentes, servientes ipsius Comitis qui erant in castro ceperunt, eosque apud castrum quod dicitur Castra miserunt, oarceri et vinculis mancipandos. Burgenses autem de Castris, ipsos et dictum militem Comitis nostri , et servientes quos ceperant, sicut suprà diximus, in quadam turre posuerunt sed illi nocte quadam, facto quasi fune de vestimentis suis, se per fenestram mittentes, Deo parante auxilium, evaserunt. Fuxi
i tmi-
qutm ni*
129 teptemb.
XXXII. Eà tempestate Comes Fuxi, qui, sicut superius diximus, cum Comite amicitiam inierat, castrum de Pressano , quod ei tradiderat, factà proditione , D cepit, et, à Comitis nostri familiaritate recedens, ipsum coepit acrius impugnare. Nam non multo pôst, in festo Sancti Michaëlis *, venit proditor nocte ad castrum quod dicitur Fanum-Jovis, ereotisque ad murum scalis, intraverunt hostes et ascenderunt muros et per castrum discurrere coeperunt. Quod scientes nostri qui erant in castro paucissimi, ipsosque aggredientes, cum confusione exire coegerunt et se in fossatum praecipitare, et aliquos ex eis occiderunt. Erat praeterea prope Carcassonam quoddam nobile castrum Mons-regalis nomine : castri ipsius dominus fiferat Aimrriruft miles quidam qui vocabatur Aimericus, quo in tota terra illa post Comites poten- (bmo de^fon- i,()rsjve nobilior nullus erat. Hic, tempore obsidionis Careassonæ, timore nostrorum ’ castrum Montis-regalis vacuum dereliquit ; sed postea venit ad Comitem nostrum, et aliquanto tempore ei familiaris fuit, et post paucos dies à Deo et Comite traditor ftessiinus recessit. Castrum Montis-regalis occupans Comes noster, commisit cui- E dam Ei ancigenæ clerico custodiendum ; sed ille, dia !»olicâ suggestione corruptus, omnique deterior infideli, non multô post, faetâ crudelissima proditione , dicto Aiinerico memoratum castrum tradidit, et cum hostibus nostris aliquandiiij mansit. Sed, divinà æquissimi judicis Dei ordiuante censura, nobilis Comes uda multo post, iu quodam castro quod expugnabat prope Montem-regalem, quod Brom dicitur, cum adversariis fidei cepit clericum ssepedictum, quem prius ab episcopo Carcassonensi degrada tum, et per totam Carcassonensem civitatem ad caudam equi distractum, suspendi fecit, dignam promeritis recompensans talionem. Quid amplius moramur ? ita pari malignitatis affectu similiter omnes ferè indigeuæ recesserunt à Comite nostro, quod, amissis in brevissimo temporis spatio castellis amplius
