BJSTOIUA ALBHn&tpm. f*
A habebat divideret, ffimidiampartem «erva rati|M«*,dki»idiam pro victualibus «it- —^ tens, exeunt» •dverawii qoi iofidni erant, hos vd illos expugnarent : taw evidenti necessitate perplexi*, postquam per phav» dies panis in exercitu defecerat, ab obsidione recessit, Nec prartermitteoduin quid, eha» .Comes ipsA die Parasceves *, .J,** ""1 utpot* totos catholicus et divino servitio mancipatos, io papilione suo Domi» ’ ntce passtonis oflkiutu fcceret solemniter odebrari, audient» adversarii clericos nostros cantantes, in subsannationem et derisum ascendentes muros, ululatum te- ’ temmum emittebant..O perversa infidelitas ! 6 infidelis perversitas ! si quis autem diligenter consideret, ampliorem in ista obsidiope honorem et gloriam consecutus est Comes noster quàm unquam antea ftierat in alicujus castri licèt fortissimi captione : ab iBo siquidem tempore et deinceps ejus probitas magna emicuit, constantia plus refulsit. Nec silendum quôd, cùm Comes noster à castro recederet B saepedicto, adversarii, licèt infiniti, non ausi sunt exire, ut nostros recedentes aliquatenus impugnarent.
Miraculum quod contigit ipso tempore in diœcesi Rutenensi nolumus praeterire. Praedicabat namque quâdam die dominicâ in quodam castro abbas quidam de Bonavalle, ordinis Cistereiensis. Ecclesia autem modica erat, et non poterat capere populum qui aderat : qua de causa egressi erant omnes, et ante fores ecclesiae praedicationem abbatis audiebant. Circa finem verô praedicationis, ciim venerabilis abbas vellet hortari populum qui aderat super assumendis crucibus contra haereticos Albigenses, subito videntibus cunctis apparuit crux in aëre quæ versus partes Tolosanas tendere videbatur. Miraculum istud audivi ab ore dicti abbatis, viri religiosi et grandis auctoritatis.
Recedens Comes ab obsidione Sancti-Marcelli, ipsâ die, scilicet in vigilia Paschae, iw to Alb C venit Albiam, acturus ibi festum Dominicae Resurrectionis. Advenerat autem ibi 1>J‘,l,al1 (e*to. à Francia venerabilis abbas Vallium, de quo suprà fecimus mentionem ; erat enim electus in episcopum Carcassonensem : quem cùm Comes et milites nostri in prædicta reperissent civitate, gavisi sunt valdè ; omnes enim ipsum alfectu praecipuo diligebant. Erat etiam à multis annis familiarissimus Comitis ; idem insuper Comes, ‘ quasi ab infantia, ejus consiliis se subdiderat, ad ejus se habuerat voluntatem. Ipso etiam tempore electus fuerat abbas Cistereii Arnaldus, de quo saepè fecimus mentionem, in arrhiepiscopum Narbonensem. Ipsâ die Pascbae, exiens Comes Tolos
- et qui cum eo erant à castro Sancti-Marcelli, venerunt Galliacum, quod tribus iwridi* Ikmi*
leucis distat ab Albia. Cogitans autem Comes noster ne fortè gloriarentur ad ver- *,â7^in 3 Vnc ! tuoa sarii se vicisse nostros, volensque palàm ostendere quôd à facie eorum non time- «<i <i-ri>mcn pra bat, in crastino Paschae, exiens ab Albia eum suis, ivit Galliacum, suos invitans j D ad praelium inimicos ; sed, cùm illi non essent ausi egredi adversus eum, ipse Al- 3 biam remeavit. Electus autem Carcassonensis, de quo suprà tetigimus, erat in civitate illa et ego cum eo ; me enim adduxerat secum de Francia, ob solatium suae in terra aliena peregrinationis, cuin essem monachus et nepos ipsius. ’ LXI. Peractis apud Albiam aliquot diebus, perrexit Comes cum suis ad castrum Alii Puiii quod dicitur Castra : ubi cùm .fecissemus paucos dies, habito Comes consilio, j’*lrum ob*i* i proposuit obsidere quoddam castrum inter Gastra et Calwretum , quod dicitur Altus-pullus ; castrum siquidem illud, circa tempus obsidionis Castri novi, n*ddiderat se Comiti Tolosano. Exeuntes igitur à Castris quâdam die dominicâ, scilicet in quindena Paschas, venimus ante castrum prsedictum ; hostes autem qui ad defendendum intraverant castrum illud, cum superbia magna exeuntes adver-F. sus nostros, eorperunt eos acrius infestare : nostri verô, mox illos in castruin retrudentes, à parte una castri fixere tentoria ; erant enim pauci. Castrum autem Alti— pulli in altissimi et arduissimi montis arduitaèe, super rupes maximas et quasi inaccessibiles, situm erat ; tantae siquidem erat fortitudihis, sicut ipse vidi oculis et experientiâ didici, quod, si apertae essent januae castri et nullus penitus resisteret, non posset quis sine gravi difficultate ipsum castrum perambulare et ad turrim ipsius pertingere. Parantes igitur nostri petrariam unam, ipsam die tertiâ adventus sui erexerunt, et fecerunt jacere ad turrem castri. Eâdem etiam die armaverunt se milites nostri, descendentesque in vallem ad pedes rastri, voluerunt ascendere in castrum, si fortè illud capere possent per insultum. Factum est autem, dum intrasseut primum burgum, ascendentes illi de castro super muros et domos, II ij
